ABC-run in Limburg met start in Belgie

Het voorspel van de ABCTA-raid.

oftewel

The Ultimate Cooperation Raid 2002.   

Januari 2002

Inderdaad, “The Ultimate Cooperation” met teams bestaande uit 3 personen, moet je bereid zijn tot perfect samenwerken om in de top van het klassement terecht te komen. Op 13 en 14 september 2002 vindt de jaarlijkse Raid weer plaats met zoals beloofd start in Belgie. Nu eens niet in het voorjaar in het vlakke Gelderse coulisselandschap tussen het wuivende graan maar ploeterend tussen de woest grommend klaarstaande maiskneuzers in het (Belgisch) Limburgse heuvellandschap. Een 24-uurs sportwedstrijd, met verplaatsingen hardlopend, kayakkend, ATB-énd  of paardrijdend of middels andere transportmiddelen maar altijd functioneert het menselijk lichaam als primaire krachtbron. Het parcours wordt gekozen op basis van een Roadbook met kaart en kompas en route gegevens Oftewel een dagje lekker tot op de bodem gaan waarna het heerlijk is om je weer te laten verwennen met een varkentje aan het spit met een drankje bij een kampvuurtje etc.  Dat is al een 10-tal jaren een vast jaarlijks terugkerend evenement waarbij een 20-tal bedrijventeams, met een zakelijke relatie met ABCTA en/of affiniteit met de landbouw, hun beste en meest betrokken atleten afvaardigen om deel te nemen. Niet als het jaarlijkse sportdagje van het bedrijf maar deelname aan een evenement waarbij de fysieke en psychische grenzen ver moeten worden verlegd en tot de denkbeeldige bodem van het menselijke kunnen moet worden gegaan.

De plaats van uitvoering voor de 2002 uitvoering begint reeds vastere vormen aan te nemen en voorspelt een zeer afwisselend etmaal. Uiteraard worden de deelnemers pas een dag van te voren op de hoogte gesteld waar het evenement plaatsvindt. De inspiratie is zo groot dat velen anders, bij te veel voorkennis, de gelegenheid te baat nemen toch alvast wat research op locatie te verrichten. Succes is toch afhankelijk van een goede voorbereiding en daar gaan teams soms heel ver in.

Momenteel staan er 20 teams genoteerd om deel te nemen. Een aantal teams dient nog wel aan  enkele elementaire eisen te voldoen. We vertrouwen er echter op dat dit gaat gebeuren.

Werkelijk de crème de la crème van de Nederlandse mengvoederindustrie en toeleveranciers staat aan de start. En wat is zo´n selectie zonder enkele teams van ABCTA.

Team 1

Jan Knorth, Henk Griemelink, H.Postel

Het team van de Afd. Techniek van ABCTA veroverde vorig jaar de eerste plek. Gezien hun jaarlijkse vaste plek bij de top 5 zijn zij ook nu weer favoriet. Maar Ronnie Buil de vaste navigator is er dit jaar niet bij en Herman Postel wordt ook een jaartje ouder dus jongeren hebben zeker een kans. Wellicht dat het temperament van Henk Griemelink hem en zijn teammaats nogmaals tot grootse prestaties brengen..

Team 7   “Volgt!”

Andre Startman, P.Lieftink en Jos Eekelder.

De tweede groep van ABCTA zal tijdens de trainingssessies de onderlinge verschillen goed op elkaar moeten gaan afstemmen. Gebruik maken van elkaars sterke kanten dat zal het geheim zijn en niet te zwaar belasten in de training. Andre Startman ligt aan de ketting zodat z´n snelheid wat tempert. Wellicht dat Peter Lieftink straks het tempo aangeeft, Jos Eekelder is de onbekende factor in het team met mogelijk de grote navigatie vaardigheden.

Maar ook uit het buitenveld verwachten we veel van o.a. Gilde Main. Het bedrijf dat het onderhoudsmanagementssysteem aan ons leverde. Ervaren krachten maken deel uit van het team en zij weten reeds wat winnen is. Nutrifeed won in 2000 en heeft wederom ingeschreven tot grote vreugde van ABCTA1, het team dat o arrogantie competitie mistte. Zij maken ook kans op de eerste plek doordat zij zuinig met hun krachten omspringen en weinig fouten maken.

ICT is de grote afwezige na vele jaren met een groot aantal teams te hebben deelgenomen. Ook Tebodin CCE (oftewel Cebeco Ing. Buro) missen we. Wellicht nog immer te druk met hun project in Zwitserland voor onze coöperatieve collega UFA. Volgend jaar willen ze weer van de partij zijn.

De Nutreco-groep wil door een  zware vertegenwoordiging, door met meerdere teams in te schrijven, de winstkansen doen stijgen. Statistisch en numeriek hebben zij hierdoor betere kansen, we weten echter ook dat zij een gedegen concurrent zijn op basis van vaardigheden.  Het damesteam van de Nutreco groep is er ook weer bij na vorig jaar vanaf de zijlijn te hebben moeten toekijken hetgeen teveel frustreerde. Het damesteam van de Schothorst heeft er dit jaar vanaf gezien. Maar Jan Fledderus is wel van de partij. Deelname noopt hem elk jaar weer tot een forse sportieve investering. Dat geldt overigens voor velen onder de inschrijvers.

Zo zouden we de beschouwing kunnen vervolgen doch jaarlijks blijkt er telkens weer ´n ander team uit de top 10 het best met de gegeven problematiek te kunnen omgaan waardoor telkenmale een ander team komt bovendrijven.

       September 2002

“Uur U”.

24 uur voor de start van de run krijgen de deelnemers per E-mail de startlocatie gegevens toegezonden.

Vrijdag 13 september 2002, Start om 15.00 uur op coördinaat 173600-309500.

Ontvangst vanaf 13.00 uur. Briefing om 14.00 uur.  “So be there!!!”

Door files en brandende auto´s op de A2 vertragen enkele groepen zich. De start is echter vastgesteld op het radiosignaal van 15.00 uur derhalve…….

Vooraf koffie met een Belgische vlaai in Restaurant Le Moulin in Eben- Emael,  Belgie ca. 3 km vanaf de Nederlandse grens. Ja plan was een run in de Belgische Ardennen. Echter nadat een 3-tal locaties afvielen werd besloten in run in Limburg te houden. De start in Belgie werd echter gehandhaafd.

Geconcentreerd de eerste coördinaten vinden. Dat was de startlocatie. Voor velen al een probleem. Allerlei gevaren moesten onderweg al getrotseerd worden maar na ´t traditionele gebak voor de start kon iedereen toch vertrekken.  Het eerste coordinaat was “vreemde”  toren van Eben -Emael. 

Het waren de coördinaten van de toren van de Moulin. Het rode stipje ongeveer in het midden van onderstaande kaart is CP-2 slechts 150 mtr vanaf de start met enkele hoogtelijnen ertussen. Boven op de toren vindt men de coördinaten van CP-11, het tweede CP van de tweede etappe, ´n ATB route.  De rode toren ligt in kaartvak 173/174-309/310

Als het gros der teams al op de toren is geweest staan enkelen nog de braille te ontcijferen totdat zij de geest krijgen.

Het team met de meest energie (NRE uit Eindhoven) tobt nog over het resultaat. Wellicht tekenen zij de rest van de route (etappe 2 en 3) ook reeds uit.

ABCTA-run 2002 in Belgisch en Nederlands Limburg

8 september 2002

Op vrijdag 13 september j.l. vond om 15.00 uur de start plaats van de ABCTA survivalrun in het uiterste zuiden van ons land. Beoogd was een run in de Ardennen maar dat zat wat tegen door telkenmale wegvallen van gewenste locaties. Start dus in Eben- Emael ca. 5 km vanaf de Limburgse grens.  Toch vindt je daar al alleraardigste kalkbergen. Steil en als je deze wat vaker neemt ook voldoende stijgmeters. Om 14.00 uur de laatste briefing. Menig team had grote moeite tijdig ter plekke te zijn. Veel opstoppingen onderweg. Brandende auto´s op de A2. Alles was er aan gedaan om de teams het leven moeilijk te maken.  “The Ultimate Cooperation Raid” zoals de naam ook al aangeeft begint als je thuis vertrekt. Een stukje briefing missen betekent met minder essentiële informatie vertrekken. Ja een hard gelag maar vele parallellen met de dagelijkse gang van zaken.

Etappe 1.

Met veel adrenaline in het bloed begint het aftellen op het Belgische radiosignaal van 15.00 uur vanuit het zonnige restaurant Le Moulin in het Belgische Eben-Emael . Alle klokken gelijk, tijd is relatief. In plaats van een bloedstollende sprint over de eerste kilometer begint de strijd met het ontcijferen van het eerste coördinaat in braille schrift.

Een deskundige had ons verzekerd dat het voor gestresste survival atleten met een schuimende bloedstroom ondoenlijk is om “in de blind” braille te ontcijferen. Ongevoelige dikke eeltige vingers geen kans. Zelfs ziende bleek dit nog niet eenvoudig maar toch simpeler dan de morsecode in de run van 2000. Na 30 min was iedereen weg. CP-1 lag boven in een toren slechts 150 mtr vanaf de start echter wel na de eerste beklimming van een helling. Boven op de toren werden de coördinaten van CP-11 aangegeven het tweede CP van de 2^e etappe. ´n Enkeling ging vervolgens direct op zoek naar dit  punt zonder etappe 1 af te maken. Een duidelijk voorbeeld van coördinatieverdwazing. Etappe 1 telde slechts 10 CP´s op een afstand in vogelvlucht van 5100 mtr met een deadline van 1 uur 45 min. De meeste teams redden dit ook. Enkelen hebben ´n uur meer nodig en negeren de deadline straftijden.

Etappe 2.

Aansluitend een ATB etappe in vogelvlucht van 17 km met 6  CP´s . De deadline blijkt krap ook al omdat er in de eerste etappe overschrijdingen waren. Ook de snelste teams lopen uit.

Voor de verzorgers was het krap om tijdig op het afstappunt van de ATB´s te komen. Alhoewel hier voor gewaarschuwd was in de briefing blijken teams hun verzorgers onvoldoende te instrueren. Je moet ook overal op letten is de klacht. Rond 19.00uur komen de eerste teams binnen bij de start van de derde etappe. Geen enkel team blijkt op het idee te zijn gekomen 5 km af te snijden door simpelweg met de fiets op de nek door de Maas te lopen. Het water stond tot knie hoogte. Vervolgens was een snelle wissel op z´n plaats. Helpers zouden reeds wat voeding in de kayak kunnen leggen zodat de wissel hardlopend zou kunnen plaatsvinden. In de praktijk wordt redelijk fors gepauzeerd en strategie overleg gevoerd.

Team Nutreco dames trekt zich terug omdat een der teamleden in de buitenwijken van Maastricht ten val komt met de ATB. De begeleider van Adviloging rijdt de neus van de auto en een ander begeleider krijgt een hypo-aanval. Moeilijkheden dus op velerlei terreinen maar het blijkt aan het eind allemaal mee te vallen.

Team 2 van ABCTA heeft zojuist de toren gehad, zijn door de Jeker gelopen, en opzoek naar CP-3 een wat lastig te vinden punt. Feit is dat zij verreweg de snelste pakken van het startveld dragen.

Etappe 3.

10 km kajakken, in een 3-persoons bootje, stroomafwaarts van de Maas met een lage waterstand. De meeste teams komen in het donker aan na ca 1,5 uur. Vervolgens in het donker naar de camping in Meerssen ± 15 km. Dat was weer een zeer strak schema voor de verzorgers. Enkele teams arriveren zelfs voor de verzorgers.

Etappe 4.

Opdracht: Het zoeken van enkele CP´s in het donker op weg naar de camping. In gedachten maakt een ieder zich op voor de nacht en een zit van enkele uren met een potje bier bij het grote kampvuur.  Op de camping luidt de opdracht om niet de tent in te kruipen maar alle benodigde overnachtingsspullen mee te nemen en direct te voet vertrekken naar het volgende CP  enkele km verderop. Dit blijkt de ingang van een enorm uitgebreide ondergrondse kalksteengrot. Opdracht met het gehele team in het donker met alleen een kaarsje een draadje volgen. Na 3 ondergrondse kilometers  blijkt een bemande CP aanwezig met een CP-nummer. De overnachtingspullen zijn uit veiligheid overwegingen meegenomen. Mocht je het draadje kwijt zijn dan is de opdracht: Door de knieën, niet gaan dwalen, in de slaapzak en rusten. Er zal na afloop na voldoende boete doening een zoektocht worden gestart door de gids.  Gelukkig zijn alle teams, volledig, zover we weten teruggekeerd. Vervolgens terugtocht naar de camping alwaar bij het kampvuur nog de wetenswaardigheden tussen de teams werden uitgewisseld. Om 3 uur was alles rustig en de 2 “verloren” begeleiders teruggekeerd. Onder toezicht van de politie was het een rustige nacht zonder ordeverstoringen.

Tob-overleg voor de toglle. 

Maar dan vliegend als een vogeltje vanaf de Wilhelmina toren (Vaals)

Zaterdagochtend.

Reveille om 6 uur. Briefing om 7 uur. Start om 8 uur in het Belgische Sippenaeken. De start informatie werd tijdens de briefing uitgereikt. Onderweg zijn de “echten” achter in de busjes dan al de routes aan het uitzetten. Gelukkig is iedereen zo sportief of niet aan gedacht om niet met de auto al langs de CP´s te rijden alhoewel enkele punten wel gepasseerd werden. ´n Enkeling dacht zelfs op de startplaats geen extra info te krijgen en begonnen direct met de etappe maar keerden toch op hun schreden terug. De 5^e etappe een ATB tocht leidt naar de parkeerplaats op de Vaalserberg. Een afstand van slechts 10 km in vogelvlucht maar aanmerkelijk pittiger in de praktijk met vele klim km.

Etappe 6.

Rond de Vaalserberg en rond het 3-landenpunt was een loopetappe uitgezet om 12 CP´s te zoeken waaronder een in het midden van het labyrint en een boven op de Wilhelminatoren waar vervolgens vanaf getokkeld diende te worden.  Een afstand van 5,1 km als een vogeltje maar in de praktijk het dubbele met veel up´s en down´s. Een heel mooie tocht zelfs op zondagmiddag met de familie voor wat heuveltraining. Ook echt een tocht voor Johan Pegge om deze uit te zetten. In het verre verleden hebben we hier al eens vertoefd in het kader van een andere wedstrijd. Mooie herinneringen, dus voldoende grond om deze nog eens op te halen. Kaartlezend was de route redelijk complex vanwege de vele paden en weggetjes. In het labyrint werden de trukendozen door de teams opengetrokken. De ene vroeg aan iemand in het midden welke CP-nummer er stond, een ander nam de korte route via de uitgang. Hierdoor de benodigde tijd tot 30 sec. reducerend. Alhoewel creativiteit aangesproken mag en moet worden is het wel de bedoeling om trajecten in de geest van het evenement af te leggen. Enkelen overschreden  deze grenzen.

Een andere grens was om geen roadblocks te passeren of weggedeeltes gebruiken waar op kaart een rood streep door was getrokken. Dit op de zeer zware straffe van diskwalificatie uit de eindrangschikking. Bedoeling is routes te laten nemen welke veel mooiere, moeilijker en veiliger zijn.  Ook dit absolute gegeven was voor enkelen niet te handhaven.

Etappe 7

De laatste maar ook de zwaarste etappe. Ca. 35 km,  linea recta door de Limburgse heuvels per ATB. Bruto kwam dit uit op 50-60 km en 5 a 6 uur stevig doorfietsen. Halverwege een memorisatie op de Gulpenerberg. Vanhieruit 3 CP´s in ogenschouw nemen vanaf de kaart en vervolgens vanuit het geheugen/memo de punten opzoeken welk per toeval aan alle zijden onder aan de berg liggen. Goed gecoördineerd hoeft dit niet langer dan 20 min te duren indien alle 3-leden foutloos hun punten vinden. Het punt in Gulpen was echter verraderlijk vanwege de keus uit 2 kerken waar het CP kon liggen.

Aan het eind van de ATB waren nog enkele touwhindernissen te nemen om in de sfeer van overleven te blijven.

De abseil hindernis aan het slot van de run.

De wedstrijd van 2002 werd besloten met een dankwoord van Leo Slütter aan allen die hebben meegewerkt.

In het bijzonder de mensen van de fietsclub de Paaschberg uit Lochem en de collega´s van ABCTA. In het bijzonder dank voor Harry Nijenhuis die achter de schermen als “stofzuiger op het middenveld” veel detailwerk opknapte om het geheel soepel te laten verlopen. Eveneens veel dank voor “trackdesigners” Nico de Vos, Johan Pegge en Han Colvoort. De mooie routes waren het resultaat van hun speurwerk in de voorbereiding.

===============================