ABC-run2.

15 tot 18 september 1993 Herbeumont Belgische Ardennen.

In juni 1993 de eerste ABC-run. Een op eigen kracht georganiseerde run waaraan een 10-tal teams / koppels deelnamen. Dat smaakte naar meer. Op veler verzoek dan ook maar eens de ogen gericht op de Belgische Ardennen.

Herbeumont.

Een klein dorpje in het uiterste zuiden van de Belgische Ardennen in het stroomgebied van de Semois en tegen de Franse grens. 

Kevin McCabe:

Met onze Borculose vriend Kevin Mc Cabe, where the hell has he been?, hadden we al eens een (trainings) tocht in die richting. Ook die trainingstocht was een memorabele. Daar hebben we de tunnel leren kennen en kaartlezen en abseilen. 

Kevin was ‘n aparte leuke gast. Wij waren al wat gewend aan de survival sport. Touw hindernissen, veel (hard) lopen, mtb fietsen etc.  Tijdens de Challengers Trophy van Ger Eenens hadden we al kennis gemaakt met kaartlezen, off-road routes, abseilen en uitzonderlijke hindernissen (grotten, rioolbuizen van 100 mtr, touw hindernissen op grote hoogte).

Abseielen…….’n Opleiding van 30 sec en dan van de “barrage van Eupen” abseilen.  Kevin gaf ‘n iets gedegener stukje opleiding van 3 minuten van een oud spoorviaduct af in de Ardennen. Was ook 80 mtr hoog. Nadat de lijn was vastgemaakt aan wat roestig leuningwerk en iedereen een abseilbroekje aan had,  vroeg hij aan onze groep van ‘n man of acht:” Nou wie gaat het eerst?” Iedereen wees naar mij: “Leo jij bent de captain!”. Ik scheet zowat in m’n broek maar riep:” Ja dat lijkt me leuk, hoppaaaah!   Inhaken en eerst 1,5 meter tegen het brugdeck aan achteruit lopen, daarna hing je in de vrije ruimte en langzaam naar beneden.  Natuurlijk lukt dat, angst zit tussen de oren. Vervolgens klimtocht naar boven en zelfverzekerd weer melden bij de groep.

We maakten aldaar ‘ns een ritje met hem in z’n snelle BMW. Ineens remt hij, staat stil en gaat vervolgens volgas achteruit, hand aan de handrem, aantrekken en stuur omgooien en fullspeed weer vooruit en dat op een smal nat weggetje…..

Onderaan de oude spoordijk, juist voor deze de berg in verdwijnt parkeren we alle auto’s. Snel maken we ons op voor een verkenning door de 2km tunnel. Kevin roept allemaal klaar? Hij wacht het antwoord niet af en sprint tegen de spoordijk op, klimmetje met 50 Hmtrs. Hij verwachtte zelf als eerste boven te zijn maar misrekende dat hij met behoorlijk getrainde gasten onderweg was. We stonden boven te wachten totdat ook Kevin naar adem happend boven kwam.

Aldaar stonden we precies voor het begin van de tunnel.   Worden opgedeeld in tweetallen. Opdracht: omhoog over de berg lopen, koers 180 graden en horizontaal 2 km afstand. Tunnel ingang aan andere zijde opzoeken en door de tunnel terug.  3 min tussenpozes tussen de teams.  Kevin zegt sommige teams doen er twee uur over anderen zijn hele dag onderweg. We waren in 83 min terug en de anderen verspreid binnen de twee uur.  De piketpaaltjes waren gezet.

De race was opgebouwd uit koppels welke per etappe werd samengesteld. Hierbij evenveel etappes als deelnemers -1. Hierdoor kreeg iedereen per etappe een persoonlijke score zodat na afloop vast stond wie de beste racer was oftewel immer ´n belangrijke factor was in het team.