ABC-run 2000. Posbank—>Lunteren
| Team # | Naam | Contacktpersoon | Deelnemers |
| 1 | ABC “Chickendales” | Cees van Oers | Nico de Vos,
Henk Kets, Jan Fledderus, Cees van Oers |
| 2 | ABC “Terrein Denderaars” | Herman Postel | Jan Knorth,
Ronnie Buil, Henk Griemelink, H.Postel |
| 3 | “ICT Balletjes” | Ulrik van der Laan | Ulrik v.d. Laan,
Paul Strik, Dirk van Pinxten, Diederick van Elst |
| 4 | “ICT De Brabbelaars” | Hans Blom | Hans Blom,
Dajo Breddels, Leon Wennekers, Nathalie van Meerten. |
| 5 | Nutreco | PJ Maas | Peter Jan Maas,
Rob Krabbenborg, Douwe de Jager, Pierre Berntsen. |
| 6 | Nutreco “Girl Power” | Marie-Ange Vaessen | Marie-ange Vaessen,
Ankie Maatman, Ellen Hambracht, Suzan Horst. |
| 7 | Nutreco “Power and Brains” | Michel Haarhuis | Michel Haarhuis,
Hans Smelt, Eile v.d. Gaast, Fred de Koning. |
| 8 | ABN Amro | Tom Beerepoot. 020-6283010 | Andre Klaver,
Stef Dendert, Philip den Does, Tom Beerepoot |
| 9 | Cavo Latuco Utrecht “De Zandlopers” | E.Vreeburg | Eric Vreeburg,
Freek de Bruin, Leo Kastelein, Theo Schamp, |
| 10 | “Mervo Beesten” Premervo | Vincent van Haren | Edgar van de Hoef,
Erik Berenpas, Vincent van Haren, Ronald van Soest. |
| 11 | OLM “WBAB” (Weer bink an begunt) | Gert Jan Holsbrink | Gert Jan Holsbrink,
Jan Kasper, Bertus Hamberg, Rob Kroeze. |
| 12 | Nutrifeed. Alias “Nutrifeed runners”. | PP Jansse | PP Jansen,
J. v.d. Heijden , R.v. Summeren, J.K. op de Coul |
| 13 | BDI. “Best Donders Inspannend” Borculo Domo Ingredients | Gerard Weernink | Gerard Weernink,
Meije Lammers, Paul Diepenmaat, Antoon Jansen |
| 14 | “Gilde Main Masters” | Henry Polman | H.Polman,
H.Derksen, S.Postema, W.Freriks Marc Krus |
| 15 | Comvee Deventer “Compatibles” | Jan Scholten | Jan Scholten,
Erik Holsbrink, Jan Bert Esselink, Dick Looman |
| 16 | “ORFFATAAL”. ORFFA Nederland | Gerben Kemp | Gerben Kemp,
Jan Maarten Persijn, Arjan van Ravenhorst, Leo Nieuwenhuis. |
| 17 | De Heus Brokking Koudijs “De Barnevelders” | F. van de Stroet | M.v.d. Kwaak,
H. v.d. Steeg, G.J. Davelaar, F.v.d. Stroet |
| 18 | CDL | Andre Startman | Andre Startman,
Erwin Boers, Mayk Boers, Frits Willems |
Zaterdag 24 juni. ABC Survivalrun “To the bottom just for fun”.
door Paul Strik Team ICT.
Hierbij een verslag van de ABC-Survivalrun die 24 juni jl. werd gehouden. Dit jaarlijks terugkerend sportevenement wordt georganiseerd door ABC mengvoeders te Lochem. Zakelijke relaties van ABC mengvoeders mogen hieraan deelnemen.
ICT heeft dit jaar met twee teams deelgenomen. Het team “Brabbelaars” komt uit de vestiging in Rotterdam, het team “Balletjes” komt uit de vestiging in Eindhoven en Deventer.
04.00 uur: Bed, Eindhoven.
De wekker zegt dat ik op ‘mag’ staan. Hiep hoi, vandaag gaat het gebeuren. Dit doe ik dus voor mijn plezier, op een vrije zaterdag zo vroeg op staan om in de regen naar Rheden te rijden.
5.45 uur: Carpoolplaats Arnhem.
We wisselen de laatste materialen uit. De ICT-broeken worden uitgedeeld en de mountainbikes worden in de aanhanger van onze verzorgers gezet. Leuk geintje van de ABC-Run: per team hebben we een begeleider nodig. Op zich geen probleem, alleen kregen we dat pas vrij laat te horen. Respect daarom voor Henk Plessius en Gerben Gerrits en zoon! Ook zij offeren hun vrije dag op om in het belang van ICT te strijden.
6.15 uur: Restaurant Brasserie Wildwal, Rheden.
Snel worden alle fietsen uitgeladen. Het eten en drinken voor de eerste etappe wordt door iedereen ingepakt. Snel controleren of we alles zo’n beetje bij ons hebben. Het eerste buitje regen valt op ons neer.
6.30 uur: Briefing ABC-Run, Restaurant Brasserie Wildwal, Rheden.
De laatste informatie wordt door Leo Slütter gegeven. Leo is organisator van de ABC-survivalrun en weet er volgens de kenners altijd weer iets moois van te maken. Het belooft volgens hem een mooie tocht te worden: zelfs de weergoden helpen mee (wat zou een survival zijn zonder regen?) en het terrein is afwisselend genoeg om ons leuk bezig te kunnen houden! Verder vertelde hij nog maar eens dat we geen eigen kaarten mee mogen nemen. Alle hulp van buitenaf en GPS, telefoontjes en dergelijke mogen niet gebruikt worden en zal leiden tot onmiddellijke diskwalificatie van het team. Ook het oversteken van een snelweg zal direct tot diskwalificatie leiden. Verder krijg je straftijd als je een controlepost mist of een hindernis niet volbrengt.
7.00 uur: Startsignaal ABC-RUN.
Hoe origineel: het eerste doel van onze tocht wordt gegeven in morsecode. De morsecode vormt het coördinaat van het eerste punt dat we moeten bereiken. Een hoop ge-tuuuut-tut-tut-tut-tuuuut verder hebben we eindelijk het punt ontcijferd en kunnen we dat punt opzoeken op een kaartje dat we van de organisatie hebben gekregen. Terwijl de eerste teams al lang uit het zicht zijn, hebben wij pas net uitgevonden waar we naar toe moeten: op de fiets mogen we de Posbank beklimmen. Daar zal verdere instructie volgen.
7.40 uur: Posbank, memorisatie-opdracht.
We krijgen een zogenaamde memorisatie-opdracht. Boven bij de posbank hangt één kaartje met daarop ingetekend vier punten in een terrein van zo’n twee vierkante kilometer. De bedoeling is alle punten in het terrein te vinden door de kaart goed in te lezen. Uiteraard mogen we de kaart niet meenemen. We splitsen ons team op in drie groepjes en werken samen met het andere ICT-team. Ieder groepje neemt één of twee punten voor zijn rekening. We moeten zorgen om ook weer op tijd terug te zijn, anders krijgen we een straftijd aan onze broek. Vol enthousiasme vertrekken Ulrik en Hans. Jammer alleen dat ze precies de verkeerde kant uit lopen, maar gelukkig komen ze net op tijd achter hun vergissing.
Ik zit in het groepje dat twee punten op mag sporen. Helaas hebben wij niet goed genoeg gekeken bij het inlezen van de kaart, waardoor we veel tijd verliezen.
9.45 uur: Posbank, start zoektocht.
Onze volgende opdracht wordt ons gegeven aan de hand van een drietal losse kaartjes, een luchtfoto en een aantal coördinatiepunten in het terrein. De bedoeling is dat we op een zo snel mogelijke manier al deze punten vinden. We mogen zelf de route bepalen, maar we moeten als groep bij elkaar blijven. We hebben geluk als we een afslag hebben gemist: Diederick komt oorspronkelijk uit deze omgeving en weet al weer snel weer waar we naartoe moeten. De tocht gaat deels over asfalt en deels over zandpaadjes. In ieder geval beginnen we te begrijpen wat Leo bedoelde met een terrein dat ons leuk bezig zal houden.
11.30 uur: ergens op de Veluwe, inleveren fietsen.
Trouw staan Henk en Gerben ons op te wachten. We krijgen een kaartje met een daarop een uitgezette route die we verplicht moeten volgen: ongeveer tien kilometer te voet. Snel proppen we nog wat eten en drinken naar binnen en we zijn al weer weg. De eerste vijfhonderd meter gaan over asfalt maar al snel worden we over bospaadjes gestuurd. Goed paadjes tellen en bochten volgen vallen nog niet helemaal goed mee. Al snel weten we al niet meer of we bij de derde of vierde paadje zijn. Een vorm van verdwaald zijn. Gelukkig begint het flink te regenen, zodat we nu niet alleen onszelf maar ook het weer kunnen vervloeken. Koud, nat en “HELP!”. We lopen een klein stukje terug en hebben de route al weer snel gevonden, maar toch zijn we weer een kwartiertje tijd verloren.
De route loopt tot langs een snelweg. Op de kaart staat een stippellijn naar de overkant van de snelweg. Een stippellijn… een stippellijn… Oversteken van de snelweg mag niet… Iets later hebben we het door: een ICT-medestrijder van de Brabbelaars vind een duiker (een betonnen buis) onder de snelweg door. Slik. Willen we dit wel? We moeten wel. De buis is te smal om in te hurken. Kruipend gaan we door de buis naar de andere kant in het allerdonkerste donker. Aan het begin van de buis kunnen we de andere kant niet zien. Na een tiental meters wordt het Dirk te gortig en draait om. Wij kruipen verder en verder. Ik ben zelf niet echt snel bang, maar toch: leuk is anders. Na 150 meter is de buis op en kunnen we weer opgelucht adem halen. Na tien minuten komt ook Dirk uit de buis tevoorschijn: een groep na ons heeft hem gelukkig kunnen overtuigen om toch door te zetten, een knappe prestatie. Maar niet om te lang bij stil te blijven staan, het regent weer en dus lopen we weer snel door. Ik begin door de kou behoorlijk stijf te worden maar de rest van de groep helpt me over mijn dipje heen.
12.40 uur: Kazarne, uitreiken vervolgopdracht.
We lopen verder en komen uiteindelijk terecht bij een kazerne, alleen tien minuten te laat. En dat is erg jammer. Hierdoor mogen we een hindernisbaan niet afleggen, waardoor we ineens zes uur straftijd krijgen.
We krijgen weer een aantal kaartjes uitgereikt met een aantal coördinaten die we op mogen gaan zoeken in het terrein. De punten worden telkens op andere manieren gegeven, soms door middel van een naam, dan weer moeten ze met behulp van kompas en zelfs met sheets opgezocht worden op de kaart. We besluiten om zo snel mogelijk onze fietsen op te pikken om weer tempo te kunnen maken.
13.30 uur: Kasteeltje, begin fietstocht.
Snel weer wat eten, drinken en droge sokken aantrekken. We zitten alweer op onze fietsen om de volgende punten te zoeken. Onderweg krijgen we ook een paar opdrachten: we moeten aan een touw over een plas water klimmen en aan een net tussen twee bomen omhoog klimmen. Gelukkig hadden we dit voor deze tocht al verschillende keren geoefend, zodat dat nu geen problemen opleverde. Ulrik had een keer nog wat moeite om op zijn fiets te blijven zitten, maar de schade bleef beperkt tot een vloek en een kapotte kaarthouder dus dat viel gelukkig ook weer mee.
14.45 uur: Begin oriëntatietocht.
Terrein: hei, zand en bos. Weer: nat en koud. Afstand: 15 tot 20 kilometer. Motivatie: Welke motivatie?
De opdracht was weer eenvoudig maar zwaar. We kregen een gedetailleerde kaart van het gebied met daarop 20 controleposten die we allemaal te voet moesten zoeken. Bij een aantal posten moesten we ook nog opdrachten uitvoeren. Dit waren verschillende klimopdrachten met touwen: over een touw klimmen, aan een touw klimmen en in een boom aan een touw klimmen. Daarna moesten we ons weer bij het beginpunt melden voor het vervolg van de opdracht.
Bij mij begon de uitputting en vermoeidheid ondertussen goed toe te slaan. Dirk probeerde mijn benen een keer los te masseren, maar voor echt lang hielp dat niet. Telkens maar weer lopen, lopen, lopen. Na 14 van de 20 punten te hebben gehad verlieten we het bos en kwamen terug op de hei en daar ging ik op mijn bek. Op de hei had ik een kuil in het zand niet gezien en daardoor viel ik en ging ik door mijn enkel. We waren hemelsbreed ongeveer 2,5 km van het beginpunt verwijderd. We besloten dat Dirk, Diederick en Ulrik het parcours af zouden maken en dat ik alleen terug zou lopen naar het beginpunt.
Ik ben in een rustig tempo teruggelopen en heb mijn enkel ingetaped. Een kwartier na it ik binnen was kwamen Diederick, Dirk en Ulrik ook binnen en konden we ons opmaken voor de laatste etappe.
16.55 uur: Begin fietstocht.
Met kaart en kompas hadden we al snel de laatste vier controlepunten uitgezet. Snel op de fiets en rijden maar weer. Boven op een heuvel moesten we naar een paaltje zoeken maar dat viel nog niet mee. De heuvel was erg begroeid en erg vlak, daardoor was het lastig te vinden.
17.45: Aankomst eindpost.
Als laatste opdracht moesten we nog schieten met een handboog. Voor elke pijl die de roos miste, moest er een strafronde worden afgelegd. Diederick, Ulrik en ik hadden dit onderdeel al een keer eerder geoefend, alleen voor Dirk was het nieuw. Ulrik gaf Dirk nog snel een theoretische stoomcursus boogschieten en ook Dirk schoot direct in de roos, zodat we om 17.52 uur gefinished waren.
Ongeveer kwart voor zeven kwamen de laatste deelnemers binnen, waarna de tocht werd afgesloten met een barbecue in survival-stijl. Aan het spit hing een compleet varken, gesponsord door een concurrerend team. Verder was er volop eten en drinken en daar werd dan ook goed gebruik van gemaakt Raar, zoveel honger als je hebt na ‘een dagje’ sporten. Nu voelden we pas goed hoe moe we waren.
Na het eten werd de uitslag bekend gemaakt en die luidde als volgt:
- ABC-terrein denderaars: 10.54 uur (slechts 30 min. straftijd voor hindernis 28)
- Gilde Main Masters: 16.02 uur
- Nutreco: 17.25 uur
- ICT balletjes: 22.52 uur: (waarvan 8 uur straftijd vanwege gemiste hindernissen (6 uur door
het missen van de deadline bij de kazerne) en 3 uur straftijd door het missen van controleposten) - ICT Brabbelaars: 35.18 uur: (18 uur straftijd vanwege gemiste hindernissen en 8 uur straftijd
door het missen van controleposten) - Premervo: 43.22 uur (was de hekkensluiter van de survivalrun)
Met de achtste plaats waren we erg blij. Het is jammer dat we aan het begin van de tocht zoveel tijd verloren hadden, daardoor hebben we uiteindelijk toch nog veel tijd verloren. Ook het team “Brabbelaars” heeft het prima gedaan. Door het uitvallen van een deelnemer hebben ze veel tijd verloren.
We kunnen terugkijken op een erg geslaagde dag. Het motto van de tocht “To the bottom just for fun” blijkt dan ook te kloppen. Kortom: het wachten is op de uitnodiging voor het komende jaar om te laten zien wat we dit jaar geleerd hebben en waartoe we in staat zijn. Ook de Brabbelaars wachten ongeduldig op de komende run. Nu ze weten wat ze kunnen verwachten, zullen ze volgend jaar zeker een stuk hoger kunnen eindigen.
ICT was vertegenwoordigd met twee teams:
De Brabbelaars bestond uit Hans Blom, Dajo Breddels, Michel Laven en Leon Wennekers. De Balletjes uit Diederick van Elst, Ulrik van der Laan, Dirk van Pinxten en Paul Strik. Verder hebben Henk Plessius en Gerben Gerrits samen met zijn zoon deze teams de hele dag bijgestaan met verzorging, een opbeurend woordje en het fietsenvervoer.
Napraten.
======================
Verslag BDI: ABC-survival
BDI heeft voor het vierde jaar op rij een team afgevaardigd voor de ABC-survivalrun. Dit is een jaarlijks terugkerende 12 uur durende survivalrun die georganiseerd wordt door de ABC uit Lochem. Er worden alleen deelnemers geaccepteerd uit bedrijven die een relatie hebben tot de agrarische sector en het maximum aantal teams is 20. De ABC-survival wordt iedere keer goed voorbereid door Leo Slutter (ABC) en het is altijd een verrassing waar het dat jaar weer naar toe gaat. De charme van deze survivalrun zit ‘m er in dat het geen standaard run is met alleen touwwerk en hardlopen. Men moet zelf de route uittekenen doordat je alleen de coördinaten krijgt, soms ontbreekt die kaart ook nog dus moet je met een kompas het veld in. De gekste opdrachten en hindernissen worden in het parkoers opgenomen enkele voorbeelden: tokkelen van torens of uit hoge bomen, abseilen, kanoen, vlot bouwen en daarmee een meer overzwemmen, paardrijden, veel touwwerk, door donkere tunnels, rivieren en kanalen oversteken (hoe dan ook) en natuurlijk veel lopen (zandheuvels beklimmen) en fietsen (o.a. tijdrit).
1997
Even terug naar het begin van de survivaltraditie van BDI. De eerste keer dat er werd deelgenomen, in 1997, heeft het team (Paul Diepenmaat, Michiel Soeterik, Gerard Weernink en Ronnie Wentink) zich voorbereid door aan de trainingsavonden van de ABC deel te nemen. Dit was goed voor het kaartlezen en om met een kompas uit de voeten te kunnen, wat onontbeerlijk was voor het zoeken naar de checkpoints (punten die te vinden zijn door kaartcoördinaten uit te zetten op een landkaart, of door met een kompas het veld in te gaan). Daarnaast hebben we onder leiding van Ronnie Wentink de beginselen van het touwwerk geoefend. Volledig voorbereid en met het coachende werk van begeleider Jos Heutinck stonden we in 1997 hypergemotiveerd aan de start. Tot dat punt was alles goed daarna ging het mis, we waren te overijverig met het verzamelen van checkmarks (de codes die bij een checkpoint te vinden zijn) en door tijdsoverschrijding verloren we een complete run. Resultaat de een na laatste plaats (19e).
1998
In 1998 moest het team aangepast worden door het wegvallen van Ronnie Wentink en Michiel Soeterik, de nieuwe leden waren Antoon Janssen en Ronny Essink. We deden onze gebruikelijke touwtraining en de ABC oefenavond. De inzet werd dat jaar hoger, wat ons in 1997 was overkomen zou ons niet meer overkomen, onze tactiek moest aangepast worden. De start was te ’s Heerenberg, in een prachtig kasteel, en we moesten de heuvels van Monferland in. Stroombroek moest overgezwommen, gekanood en geklommen worden. De ervaring en training deed zijn werk, halverwege de dag kwamen we als eerste door en mochten we als eerste van een hoge silo (55 meter) abseilen. Aan het eind van de run bleek dat we als vijfde geëindigd waren. Wat een progressie.
1999
In 1999 viel weer een teamlid weg, Ronny Essink, hij werd vervangen door Meije Lammers. Het leuke aspect van de run van dat jaar was dat we 24 uur onderweg zouden zijn. Dit betekende nog al wat, er moest rekening worden gehouden met slaapzakken, voeding en droge kleding. Een aardigheidje van de organisatie was dat er geen begeleiding toegestaan werd. Alles moest men zelf meeslepen, sommige teams hadden gigantische rugzakken. We hadden ons voorgenomen om dezelfde tactiek als in 1998 te hanteren en te proberen om de kleine foutjes uit te bannen. Door vermoeidheid overkwam het ons toch, we misten een deadline en mochten op een bepaald onderdeel niet meer starten. Over en uit was de reactie, en eerst maar eens terug naar het basiskamp. Hier hebben we ons nieuwe moed ingesproken en ons voorgenomen in de laatste run alles uit de kast te halen. Dit lukte, we moesten weer allerlei coördinaten uitzetten en er stond een deadline bij een aantal zware hindernissen. We kwamen als tweede en laatste team, binnen de deadline, bij de hindernissen aan en hebben daar belangrijke punten mee terugverdiend. Het eindresultaat was wederom een eervolle vijfde plaats. Hierbij hebben we een aantal gerenommeerde teams achter ons gelaten.
2000
ABC survivalrun 2000, we hebben hetzelfde team kunnen handhaven en we hopen dat de ervaring mee gaat tellen, de begeleiding wordt deels verzorgd door Otto Lammers en door Jan Weernink. De start is dit keer in Rheden. We worden om 6 uur ‘s morgens onder aan de Posbank verwacht. Hier is de briefing en krijgen we het roadbook (de kaarten en routebeschrijving met de coördinaten). Klokslag 7 uur is de start en het begint met een morsesignaal die we moeten ontcijferen om de eerste coördinaten te vinden. Dit lukt na een kwartier en we racen met de mountainbikes de Posbank op. De eerste opdracht is een memorisatieopdracht. We moeten een kaart onthouden en dan 4 checkpoints zoeken, de benodigde tijd telt dubbel als straftijd. We besluiten hier om tijdwinst te pakken en laten de checkpoints links liggen. We racen naar de volgende checkpoints en op het volgende wisselpunt ontmoeten we onze begeleider Otto, die de fietsen moet verplaatsen. Otto heeft een eigen visie op het vinden van het wisselpunt en heeft eerst het Spijkerkwartier verkend voor zich, net op tijd, bij ons te vervoegen. Hier krijgen we nieuwe kaarten en moeten we lopend verder. Het hoogtepunt van de kilometerslange tocht is het kruisen van de A12. We moeten via een Dassentunnel 100 meter kruipend onder de A12 door. Gelukkig is een lampje onderdeel van onze standaard uitrusting. Na een soms natte en soms stoffige donkere tocht komen we aan de andere kant uit. Hier blijkt dat we de belangrijkste kaart onderweg verloren hebben, dus besluit de captain terug te gaan. Ongeveer 30 meter terug wordt de kaart gevonden en kan de barre tocht vervolgt worden.
Aan het einde van de tocht komen we op een kazerne in de buurt van Ede. Hier staan een aantal pittige hindernissen op het programma. We beginnen met de beklimming van een 40 meter hoge toren die daarna abseilend weer verlaten wordt. Als tweede moeten we de stormbaan doen en het laatste onderdeel is een touwbaan die de nodige risico’s met zich meebrengt. Deze hindernissen worden ook succesvol afgelegd en we krijgen weer nieuwe kaarten. Te voet moeten we weer een wisselpunt vinden en daar wacht Jan Weernink al een tijdje op ons. Na de nodige voeding en vocht ingeslagen te hebben kunnen we onze tocht weer op de mountainbike vervolgen. Hier maken we in ons enthousiasme een cruciale fout. We racen in een hoog tempo richting een onduidelijke afslag. Voor we het weten zitten we in Otterlo midden op de Veluwe. Een tiental kilometers voorbij de afslag en de enige mogelijkheid om het verlies te beperken is door midden over de Veluwe over allerlei bospaden het parkoers weer op te pakken. Dit lukt in één keer en we komen op het laatste wisselpunt uit. We hebben door deze fout wel een aantal cruciale hindernissen gemist en de winst die we in het begin hadden gepakt waren we ruim kwijt. Op het wisselpunt stond Jan en na elkaar weer opgepept te hebben moesten we toch weer door. We kregen een kaart voor een oriënteringsloop en dat betekende weer kilometers over de hei lopen en proberen zo slim mogelijk de checkpoints bij elkaar te zoeken. Op enkele checkpoints moest nog het nodige touwwerk verricht worden maar dat ging vrij soepel. Positief punt was dat we alle checkpoints gevonden hadden en dat alle hindernissen goed genomen werden en ruim op tijd. Toen we weer bij het wisselpunt terug waren konden we de weg weer op de mountainbikes vervolgen. We hadden nog tijd voor een paar checkpoints voordat we ons bij de finish af moesten melden. Bij de finish hadden ze nog een boogschietopdracht, wie een pijl mis schoot moest met z’n team iemand per draagbaar over een parkoers vervoeren. Gelukkig maakten we geen fouten en waren we na 11 uur en 18 minuten gefinisht, ruim op tijd.
Zoals gebruikelijk bij iedere ABC-survivalrun, had ook dit jaar weer een van de deelnemende bedrijven een varken aan het spit verzorgd. Na een dag hard ploeteren was het goed eten en drinken. Toen kwam de prijsuitreiking, we hadden er nog niet veel vertrouwen in dat we een goede plaats zouden halen. De progressie bleef dit jaar dan ook uit met een zesde plaats, gezien het verloop van de dag toch niet onverdienstelijk.
Gerard Weernink