Toelichting op de ABCTA-run zat. 18 september 2004.
Voorde gemotiveerde teams is het goed een strategisch, tactisch en operationeel plan te maken. Vandaar hierbij ter lering en vermaak nog enkele uitgangspunten welke van dienst kunnen zijn om een goede klassering te realiseren.
Alles valt of staat met de voorbereiding.
Strategisch:
- team samenstellen met fysiek enigszins gelijkwaardige leden.
- Ambitie samen vaststellen. Gaan voor de winst, de top 5 , serieus maar wel genieten of uitsluitend een dagje uit in de buitenlucht
- begeleiding team samenstellen.
- Opleiden in de te verwachten aspecten:navigeren, hardlopen, ATBén, kayakken etc. E.e.a. afhankelijk van de ambitie.
- Hoofd taken verdelen. Wie navigeert, wie telt afstand, wie noteert CP-codes etc, wie neemt de besluiten / is de captain.
Tactisch:
- Wie gaat er lopen als de rest moet kayakken.
- wie bij wie in de kayak.
- Wie stept er.
- Duidelijk uitleg geven aan het team voor de start van een etappe zodat iedereen mee kan werken.
- Wel of niet intekenen van de punten. B.v. de punten aan de overzijde van de Ijssel konden beter worden ingetekend voordat je naar de overzijde gaat. Als je niet gaat behoef je deze tijd niet te investeren.
Operationeel:
- Wie gaat het eerst over de hindernis en helpt vervolgens anderen
- Wie draagt een last
- Wel of niet splitsen.
- Wie doet het touwwerk als er keuze is.
- Hoe nemen we een roadblock / brug. Duidelijke leiding geven om niet over de brug te lopen (CP10).
Alhoewel een goede voorbereiding noodzakelijk is las ik ook een tip van een geroutineerd bergbeklimmer:
| Tip van bergbeklimmer voor energiesector: Dek je niet teveel in tegen risico’s |
| Energiehandelaren en analisten moeten zich niet fixeren op het afdekken van risico’s. Ze doen er het beste aan om niet al te ver vooruit te denken. Wie zich te veel op het uiteindelijke doel fixeert, verliest het zicht op waar hij op dat moment mee bezig is.
Met deze raad verbaasde bergbeklimmer Thomas Bubendorfer de deelnemers van het congres ‘Gas and Power Risk’ vorige week in Amsterdam. Bubendorfer is een soloklimmer, wat inhoudt dat hij bij zijn tochten geen enkele vorm van beveiliging heeft. Het nemen van risico’s is een essentieel onderdeel om goed te kunnen presteren, meent de alpinist. “Als ik zonder risico een berg beklim, dan verveel ik me en presteer ik maar op 70% van mijn mogelijkheden. Dat kan ik me niet veroorloven, en jullie vast ook niet. Het is dus belangrijk om een zeker mate van angst te hebben tijdens een beklimming. Als ik bang ben, verveel ik me tenminste niet.” Dat het nemen van risico’s ook in de zakenwereld loont, staat voor hem vast. “Ik herinner me een Duits bouwbedrijf. Van de dertien afdelingen maakten er twaalf verlies. Het enige dat winst maakt, legde zich toe op risicovolle projecten zoals het bouwen van flatgebouwen in landen als Syrië.” Bubendorfer waarschuwt dan ook voor het te goed indekken van risico’s. “Ik kan als ik dat wil klimmen met een begeleider, 100 meter touw en een grote voedselvoorraad. Maar dan heb ik al snel 15 kilo extra bagage mee. Die goede voorbereiding is dan eigenlijk een belemmering geworden, zodat ik niet eens weg raak.” De voorbereiding van Bubendorfer bestaat er dan ook vooral in om in de aanloop naar een grote beklimming, op een honderdtal kleinere bergen te oefenen. Voor het algemene beeld van de situatie heeft hij geen oog. “De tijd loopt. als je te veel naar de doel kijkt, dan kom je in de problemen. Als ik een klim doe van 900 meter, dan komt dat overeen met ongeveer 2700 stappen. Op het moment dat ik een stap neem, is die stap de enige die telt. Ik wil dan ook geen afleiding door aan het totaalbeeld te denken, daar heb je toch niets aan. Ik denk maximaal zes of zeven stappen vooruit. Maar bij elke stap denk ik wel drie keer na. De angst om te vallen houdt me aandachtig |
Eerste etappe.
Het eerste gedeelte met behulp van een kaart uit 1908. Dat is behelpen. Historische gebouwen, oude waterwegen, bossingels en oude bossen zijn vaak qua contouren nog hetzelfde. Daarop oriënteren is een kunst. De kaart is dan ook een hulpmiddel.
Voor het ontcijferen van de morse lichtcode is dat ook niet nodig. Taken verdelen is een eerste noodzaak..
1 man punten en streepjes decoderen c.q. opnoemen. 1 man schrijven/tekenen. Overige 2 mensen decoderen. Uitsluitsel 204 m op 204 gr. Als je de spatie vergeet staat er mop terwijl het geen geintje was. Normaal kun je hier in +/- 15 min uitkomen. Het programmaatje draaide in 10 stappen steeds langzamer zodat uiteindelijk iedereen het kon volgen. Of weer opnieuw beginnen. Optie was direct inleveren en straftijden incasseren en direct vertrekken. Enkelen deden beiden en dat kost weer veel tijd en niet slim. Veel teams kwamen er goed uit. 4 teams hadden het fout of vertrokken direct.
CP2 op de bulkblaaspijpen.
Koers lopen naar de duiventil CP3. Leek zo duidelijk dat menigeen geloofde in een valstrik.
CP-2-3 en 4 allemaal gevonden. De een wel door de sloot anderen niet.
CP-5 met stalen klimladder de boom in. 2 teams vonden aldus CP6 niet. Sommigen vergaten tussen het aflezen en uit de ladder klimmen de informatie al weer. Ik hoorde iets van een korte wachtrij. CP6 op de hoogspannings mast. Dat was wel een kompaskoers lopen met de afwijking door het hoogspanningsveld. Wellicht dat enkelen dat niet doorzagen. Vervolgens naar de andere zijde van het kanaal.CP7. Enkelen foute CP nummer (uur straftijd), 1 team gesplitst (foei ICT) en enkelen CP niet naartoe geweest.
CP8 en 10 allemaal goed.
Na de touwhindernissen en de sloot is de duiker eruit gehaald. De sloot verdween in de grond en loopt vervolgens 250 meter ondergronds. Dit was m.i. mogelijk voor een enkeling desastreus geweest dus niet aanvaardbaar.
Bij de uitgang van de duiker stond CP10. Nu men van “boven”kwam was dat moeilijker te vinden.
Vervolgens mochten de bruggen niet gebruikt worden. Men doet eerst veel moeite om onder langs de brug naar de andere zijde te komen. Netjes en dan …… een eind rond te rennen en dan weer vrolijk de brug te nemen.
CP11 bijna aan het eind van het pad. 3 x gemist.
Kayakken. Enkele teams hebben geen kayak gebruikt. 60 min per deelnemer straftijd. bewust of onbewust? Het is dan een tactische beslissing wie er gaat lopen en de punten zoeken. De snelste loper of de beste kaartlezer? Onderweg ook nog een beetje contact houden met de boten of deze gelijk doorsturen naar het uitstappunt met alle risico’s van dien? Zie Berkel boys. Zij namen de verkeerde afslag en kwamen midden door Zutphen. Ook een leuk tochtje. Vervolgens via de Ijssel wel weer uitkomen op het Twentekanaal. Hoe hebben zij dit communicatief allemaal afgehandeld. Vragen vragen vragen?
Doel van de organisatie was om extra druk op de beste loper te leggen. deze loopt ca 15 km extra zonder wissels. Is soms niet de beste navigator dus foutkansen. Als de navigator gaat lopen vermoeid dit hem extra dus ook weer foutkansen welke toenemen. De zwakste kayakker niet alleen in een boot zetten maar samen met de sterkste. Tactische beslissing!
CP14. Stond aangegeven op het info bord van Waterschap. Het bosje in de bocht van de Berkel. Op de hoek het meest stroomopwaarts. Veel fouten met de valse CP op de andere hoek.
CP15/16 heel veel fouten. Mij onbekend waarom. 16 was een kompaskoers. In ieder geval 7 keer goed!!
CP 18 (stond wellicht iets verder westelijk dan gepland) en 19 toch veel gemist. Beide 7 x.
Bij 19 ook een rugzakcontrole. Voor de eigen veiligheid stelt de organisatie het op prijs dat het reglement wordt opgevolgd. Totaal ca 6 uur uitgedeeld. 15 min p.p. per onvolledige rugzak. Tsja… 7 teams die CP19 missen???
Op dit punt ook de mededeling dat iedereen 2 euro bij zich moest steken. Dat op zich was een aanwijzing dat er ergens betaald moest worden. (Het pontje over de Ijssel. Anderzijds was dit nauwelijks noodzakelijk omdat maar 3 teams aan de overzijde verschenen)
Vervolgens nog een stukje ondiep stroomopwaarts, en 500 mtr lopen en kayak inleveren. Dit eerste etappe gedeelte zat krap in de tijd. De deadline van 11 uur werd niet gehaald. Maar goed toch de deadline regel maar gehanteerd want iedereen heeft er rekening mee gehouden.3 teams die CP20 missen??
Het ware beter geweest voorde kayakinstap een deadline in te bouwen. Na ontvangst van de kayak was er toch niet veel meer aan te doen
Tweede etappe per ATB.
Het ABCTA team vertrok als derde team. Enkelen daarin werden al nerveuzer. Echter bij oversteek per pont waren zij reeds eenzaam op kop. Na een uur aan de overzijde kwamen zij weer middenin het startveld.
CP 21 gegeven op kaart. No problem behalve voor 4 teams. Cp’s 22 ook geen probleem. Deze was vervallen.
CP23. Uitzetten een punt op 2 circels/raaklijn. “toevallig”was dit eenvoudig omdat de circels maar 1 raakpunt hadden.Oftewel op de rechtelijn tussen de 2 middelpunten lag. 9 missers toch nog.
CP24 op kaart. 1 x mis en 1x het valse punt van CP25 gevonden.
CP 25. 5 keer de valse CP genoteerd en 9 keer gemist. Zware oogst voor de organisatie. Was ook een moeilijk punt. Eerst op kaart Slot Nijenbeek vinden. Deze plaatsen op de luchtfoto en vervolgens met de schalen goochelen. Toch ook 7 keer goed. In de regel door de teams boven in het klassement.
CP26. Op kaart aangegeven.6 teams hier niet geweest.
CP27 staat op 26 aangegeven. 70 mtr zuidelijk. staat er op. 70 mtr is meer dan 50 mtr. Toch zwemmen enthousiastelingen er in hun eentje naar toe. De organisatie vond het leuk dat iedereen erheen zwom of omheen fietste.
CP 28. op foto.
CP 29 en de a,b,c,d, versies aan de westzijde van de IJssel. Alleen voor de top weggelegd + de Berkel boys. Zij kwamen telkenmale uit de onverwachte hoek. Waar Nutreco hier een nummer 10 heeft gevonden en/of ingevuld is een raadsel. jammer dat zo weinig teams hier zijn geweest. het was een bijzonder fraai natuur gedeelte.
CP30.Kaart coordinaat. De eerste 14 teams goed. rest niet geweest.
CP31,32,33,34. Memorisatie. Met 4 personen is het handig dat elke persoon vanuit een vastgestelde volgorde het traject naar een CP onthoudt. Dit inclusief CP nummer en daarna de code. Niet afleiden en lopen. Geconstateerd gezien de codes dat er wordt gehusseld in volgorde en routes.
Verder vrij simpel naar het inleverpunt van de ATB’s.
Laatste etappe.
Een persoon per step. Idee: De minste loper kon hiermee worden ontzien. Hierdoor extra druk bij de op een na minste. Het is altijd vervelend om in een team van 4 de minste te zijn op een onderdeel. Dus als deze druk onverwacht wordt verschoven geeft dit een heerlijke onbalans. Echter sommige teams melden dat de step geen verlichting bracht doch slechts extra overlast op de hei.
De CP’s op de hei waren redelijk te vinden. De CP midden op de hei lag op de grond. Ik hoorde van een team die het zoeken door een concurrerend team bemoeilijkte door op het Cp te gaan staan. 🙁
CP58 is wellicht een discutabele. De juiste was de middelste tussen het water en de kogelvanger. Er stond een valse bovenop de kogelvanger en een voor het water. Slechts 1 keer goed. Wellicht was dit ook te moeilijk c.q. is al stappend de koers/afstand niet zo nauwkeurig te bepalen.
De belintte route was goed te volgen met tot slot de afsluitende hindernis.
Uitslag ABCTA-run 2004.
Plaats, bedrijf, teamnaam en nummer en totaaltijd incl straftijd en bonus (dame in team)
| 1 | ABCTA “Terrein Denderaars” (1) | 11:04:00 | uur |
| 2 | Nutreco “Power & Brains” (11) | 16:29:00 | uur |
| 3 | Zonne Ei Farms “Chickenpower” (7) | 18:39:00 | uur |
| 4 | Nutreco, PAVO, Hx Illesch, Condor “Nutreco’s First” (20) | 18:49:00 | uur |
| 5 | Gilde Main “Gilde Main Masters” (3) | 19:03:00 | uur |
| 6 | Countus “Count on us” (22) | 19:46:00 | uur |
| 7 | Schothorst Feed Research “Schotzoekers” (19) | 22:53:00 | uur |
| 8 | ICT Automatisering “TopFit” (14) | 23:28:00 | uur |
| 9 | CDL “Volgt!” (4) | 23:35:00 | uur |
| 10 | Nutreco R&D “Pork Power” (2) | 24:29:00 | uur |
| 11 | Kamperman Advies “D´r An 1” (12) | 25:52:00 | uur |
| 12 | Vertis “Bikkels” (9) | 26:35:00 | uur |
| 13 | Selko BV “Pinky and the brain” (21) | 27:38:00 | uur |
| 14 | Nutreco RRC Communications “Cattle in the Battle” (15) | 28:22:00 | uur |
| 14 | Vertis “Full speed” (10) | 28:22:00 | uur |
| 16 | BerkelMilieu “Berkel Boys” (5) | 30:48:00 | uur |
| 17 | Pre-Mervo “Pre-Mervo-beesten” (23) | 34:00:00 | uur |
| 18 | NRE Energie / Netwerk “NRE Powerrangers” (8) | 34:19:00 | uur |
| 19 | Orffa “Orffa-runners (16) | 37:03:00 | uur |
| 20 | Sonac Vuren (v/h Harimex) “Botte Boeren” (18) | 36:38:00 | uur |
| 21 | Kamperman Advies “D´r An 2” (13) | 64:29:00 | uur |
======================
Enkele shots van de run van 2004 door Henk van Oosten.
Henk van Oosten trad op als fotograaf voor deze run. Hij schoot een prachtige serie van 300 plaatjes op een CD. Er volgen enkele high-lights hieruit. Henk bedankt voor deze succesvolle bijdrage. Gezien deze bijdrage en die van vorig jaar (deelnemer) kan ik moeilijk m’n voorkeur uitspreken.
Dat leeftijd geen rol speelt bewijst Herman Postel uit het ABCTA team. Hij is me nog wat jaren voor en grij(n)zend maar deed wederom voor de eerste plek mee en…..won!!
De standaard brug passage. Het kon ook een tiental meters verderop zonder veel evenwicht problemen. Voor velen was helder dat, als overgangen over de Berkel roadblocks zijn, je deze niet bovenlangs moest passeren. We kennen in Nederland nu eenmaal weinig natuurlijke hindernissen dus moet je ze verzinnen met wat “afspraakjes”. Voor een aantal teams werkte het korte termijn geheugen niet. Primair werd met deze regel rekening gehouden. Nadat nog enkele CP’s aan de overkant waren opgehaald was men de regel vergeten en werd “tig”keer de brug genomen???
Dat er ook creatieve alternatieven waren blijkt. Dan vergeet je ook niet zo snel waarom je dat deed!!
Ook enigszins kunstmatig werden wat hindernissen opgeworpen. Henk Tragter, met z’n bedrijf Grondweg uit Lochem en de jongens van Remotec , wisten in enkele uren een netcombinatie op te bouwen boven een woest stromende rivier. De natte gladde leemgrond, de hoogte en het lastige net zorgden voor een passende apotheose van deze run. Kort daarna volgde de finish.
De combinatie van navigatie talent, ervaring, training en goede onderlinge afspraken zorgden na ruim 11 uur strijd wederom voor winst in de ABCTA-run van 2004. Daar viel niets op af te dingen. Klasse!
| 1 | ABCTA “Terrein Denderaars” (1) | 11:04:00 | uur |
| 2 | Nutreco “Power & Brains” (11) | 16:29:00 | uur |
| 3 | Zonne Ei Farms “Chickenpower” (7) | 18:39:00 | uur |
(Tijden inclusief “straftijden”!). (Tussenhaakjes de teamnummers)
Na afloop zagen velen (ca 150 man) ook wel dat het goed was. Na het heerlijke buffet een enkele drankjes nog even gezellig bij het kampvuur voor de prijs uitreiking. Herman Nijhuis zorgde samen met de jury voor de einduitslag verwerking. Hierbij zijn alle te beoordelen punten van onderweg ingebracht. Dus van alle teams alle CP’s, alle splitsing controles, bagage controles, foutieve cp’s, valse cp’s en wat nog meer. De uitgebreide en complete uitslagen lijst is een probaat middel voor discussie. Natuurlijk zijn er onderweg fouten gemaakt, zat men op een andere gedachte, verkeerde aannames etc. Wellicht stond er ook een CP enkele meters verder dan aangegeven (hetgeen ook ondergetekende onaanvaardbaar vind). Sommige CP’s waren ook te hoog gegrepen. (o.a. nabij de kogelvanger op de Gorsselse hei. Met de geboden navigatie middelen is dit nauwelijks uit te passen qua afstand en richting. 1 CP voor het water, een tussen water en de kogelvanger en een CP boven op de kogelvanger. De middelste was de juiste.) Daarvoor excuses.
In de briefing en informatie vooraf wordt meerdere keren vermeld dat men zich niet buiten de kaart moet begeven. Dan ontbreekt het je namelijk aan essentiële informatie om te vervolgen. Dit is dus een algemeen advies. Echter enkele punten stonden juist buiten de kaart om gedwongen een stukje in de “blind”te oriënteren. Een team vatte dit op als een buiten de wedstrijd vallend punt en lieten ‘t links liggen. Dat is dus een spijtig interpretatie verschil. Varianten daarop komen wel eens voor als je zeer geconcentreerd de wedstrijd meespeelt. Dat dit voor verschil van inzicht zorgt is jammer.
Namens de organisatie dank ik deelnemers en helpers voor dit enerverende evenement.
Leo Slütter
=================
Nutreco Power and Brains will survive !
Op zaterdag 18 september 2004 heeft de jaarlijkse ABCTA-run plaatsgevonden, een 12 uurs survival-run van 4-persoons teams uit de diverse takken van de agribusiness. Dit jaar deden er 5 Nutreco teams aan deze ware veldslag mee. Alle registers werden open getrokken om de diehards van de ABCTA van hun voetstuk te stoten.
Ons team, Nutreco Power en Brains, bestaat dit jaar uit Michel Haarhuis, Eli Smits, Eile en Gjetsje van der Gaast. Hans Smelt heeft de loopschoenen in de wilgen gehangen, maar heeft deze verruild voor de sleutels van de begeleidersbus.
Door diverse oorzaken is de training er bij Michel, Eile en Gjetsje behoorlijk bij ingeschoten. Eli is topfit. Aan gezamenlijke training zijn we niet toegekomen. Dus wat dat betreft carte blanche en geen hoge verwachtingen.
Om 6.15 treffen wij elkaar op de startlocatie bij Almen. Het is gelukkig mooi weer, dat scheelt in de kledingkeus. Na een kop sterke koffie en een goed stuk gebak steekt organisator Leo Slütter om 6.40 van wal met de briefing. Na een korte kennismaking met de andere teams wordt er om klokslag 7 uur gestart.
De eerste etappe start met een opdracht; het oplossen van een puzzel in morse code. Het duurt even voordat het kwartje valt, maar we vinden de oplossing redelijk op tijd. Na de route te hebben uitgezet gaan we op pad voor het eerste etappe. De checkpoints (kleurige kaartjes van 8x15cm) kunnen we goed vinden.
Na een 6-7 km hardlopen komen als derde aan bij de hindernisbaan. Appeltje-eitje. Na de hindernisbaan 500m door de baggersloot (minder, vooral Eile moet erg wennen) en de beek door (niet over de brug). Na nog eens 3 km lopen krijgen we een 1-persoons en een 2-persoons kano, waar we een traject van 11-12 km langs de Berkel mee moeten afleggen; drie man per kano en 1 man lopend. Het is inmiddels 9 uur.
Na 2,5 uur peddelen mogen we de kano de dijk over tillen voorbij Eefde en gaat de tocht per kano verder door een boerensloot. Na 1 km mogen we de inmiddels vervloekte kano’s inleveren. Wij komen als derde binnen, 25 minuten na het verstrijken van de deadline (na de deadline telt elke minuut dubbel).
Na wat eten, drinken en koers uitzetten gaat we per ATB op pad voor de tweede etappe. Lekker uitrusten op de fiets en genieten van de mooie omgeving en het fraaie weer. Onderweg treffen we diverse malen onze collegae van Nutreco’s First (Peter-Jan Maas, Rob Krabbenborg, Douwe de Jager en Pierre Berndsen). Waar nodig steunen we elkaar in de battle. Checkpoints vinden gaat weer lekker, alleen de tijd begint te dringen.
Bij de pont over IJssel bij Gorssel besluiten we de checkpoints aan de overkant te laten liggen. Dit kost ons 2,5 uur straftijd, we zouden echter zoveel over de deadline gaan dat dit qua totale wedstrijdtijd niet uitmaakt.
Bij Gorssel mogen we de weg niet oversteken, dus er maar onderdoor (door een duiker, en u raad het al, door de drek).
Om 14 uur komen we aan bij de memorisatieopdracht. Hier moeten we alles (op kleding) na inleveren en krijgen we 1 minuut een kaart te zien. Hierop staan 4 checkpoints uitgezet die we moeten opsporen, onthouden en na terugkomst mogen noteren. We besluiten dit in tweetallen te doen; Michel en Eli, Gjetsje en Eile. De afstand tot de checkpoints is relatief kort, 1,5 km. Na een kwartiertje zijn Gjetsje en Eile dan ook terug. Michel en Eli kunnen echter 1 punt niet vinden en komen na bijna driekwartier helemaal sip terug. Niet getreurd, noteren en doorfietsen.
Op weg naar checkpoint 40 wordt Eli door Peter-Jan en Rob op een remproef getrakteerd. Hij slaagt hiervoor niet, dat wil zeggen vliegt hals over de kop over zijn voorwiel van de fiets. Wij schrikken ons een hoedje; laat dit geen EHBO-kwestie of einde ABCTA-run worden. Valt gelukkig mee; Eli komt er met een scheur in de broek en een schaafplek op de knie van af. We komen om 15.30 binnen, ruim voor de deadline van 16 uur.
De derde en laatste etappe is alweer hardlopen. Ieder team krijgt 1 step mee, zodat de teamleden om beurten een beetje kunnen uitrusten. Deze etappe loopt voor ons perfect; het uitzetten van de checkpoints loopt als een speer. We missen er geen. Alleen de vermoeidheid begint ons parten te spelen. We zijn dan ook al ruim 10 uur onderweg. Door het goed kunnen vinden van de checkpoints houden we de spirit er tot het eind heel erg goed in. De laatste hindernis is er een van gaten en bulten met veel zand en water. Het beklimmen van de netten gaat ons wederom goed of. De laatste 500 meter hebben we zoveel zand in de schoenen dat hardlopen bijna niet meer gaat. Michel spreekt zijn laatste reserves aan en om 17.55, 5 minuten voor de deadline gaat ons team als vierde over de finish.
Na de finish lekker douchen is er voor ons niet bij; het koppelstuk voor de tankwagen is tijdelijk zoek. Wij besluiten met zijn allen in het Twente-Kanaal te springen; brrr.
Moe maar voldaan zoeken we na afloop een plek bij het kampvuur. Gjetsje en Eile moeten al snel weg, omdat ze de kinderen bij de oppas willen ophalen. Michel wordt tijdens het eten niet helemaal lekker en gaat ook voor de prijsuitreiking naar huis.
En zo komt het dat de nieuweling in het team, Eli, de prijs in ontvangst neemt. Want van de 22 team zijn wij als 2e geeindigd; een zeer goede prestatie. Als Leo aan Eli een korte toelichting vraagt op de dag zegt deze dat het met de brains erg goed is gegaan, maar dat de power het op het eind van de dag liet afweten. Treffender had Eli het niet kunnen formuleren.
Wij kunnen terugzien op een zeer geslaagde dag; super inzet, goede navigatie, doorzettingsvermogen en teamspirit. Met dank aan Hans voor de begeleiding, Hendrix-UTD voor de bus en Leo Slütter (en de mensen van de ABCTA) voor de perfecte organisatie.
***************************************
Verslag van de ultimate ABCTA coöperative raid
Titel: Teambuilding in 12 uur.
Vanuit mengvoederbedrijf ABCTA te Lochem wordt jaarlijks een adventure raid georganiseerd. Meestal wordt deze wedstrijd rond 21 juni georganiseerd, maar dit jaar was het verplaatst naar zaterdag 18 september. Deze wedstrijd is voor teams van relatie-bedrijven en Er hadden zich circa 20 teams ingeschreven ook dit jaar was ICT weer met een team van de partij.
Het team bestond uit Marc Franken, Paul Strik, Gijsbert Markies en ondergetekende. Niet minst onbelangrijk was de team-assistent Henk Plessius.
Wat houdt een adventure raid in? In het kort komt het er op neer dat je 12 uur de tijd hebt om een parcours af te leggen via verplicht te passeren punten, de zogenaamde checkpoints, kortweg CP’s, en daarbij moet je verschillende opdrachten uitvoeren. Navigatie gebeurt op de door de organisatie uitgereikte kaarten en je maakt daarbij ook gebruik van een kompas en gezond verstand. Vooral dat laatste maakte het af en toe knap lastig… De etappes leg je al hardlopend, fietsend, kajakkend of steppend af binnen door de organisatie gestelde tijdslimieten, of wel deadlines. Overschrijding van een deadline levert straftijd op. Dit geldt ook voor het missen van checkpoints of het onvolledig of niet uitvoeren van opdrachten. Deze soms spectaculaire opdrachten zijn (touw)hindernissen die door het hele team bedwongen moeten worden. Ook worden (sloot)waterdoorwadingen niet geschuwd.
Maar voordat wij ons op dit geweldige slopende spektakel mochten storten werden we vrijdagavond door organisator Leo Slütter van ABCTA verwelkomd op het bivak-terrein bij de wereldstad Almen, ergens tussen Zutphen en Lochem aan het Twentsch kanaal. We werden in de watten gelegd met soep en kip (die we gelukkig niet zelf hoefden te slachten) uit een echte veldkeuken en bij het kampvuur konden we, onder het genot van een (één?) biertje rustig de strategie doornemen en met elkaar en de andere teams kennis maken. We hadden namelijk ondanks goede voornemens nog steeds niet als compleet team samen getraind.
Na een korte maar goede nachtrust in het gras een zeer ruime tent stonden we om vijf uur op en vertrokken een uurtje later naar de startlocatie: hotel/restaurant Landgoed Ehzerwold, een oud ziekenhuis. Hier treffen we ook Henk met zijn zwager Jaap die we onderweg diverse malen zullen tegenkomen en die ons zullen voorzien van eten en drinken.
Na een bak koffie met gebak volgt om half zeven de briefing en om 7.00u worden de start-enveloppen uitgereikt en mogen we de eerste opdracht uitvoeren: Het ontcijferen van de juiste startcoördinaten, deze worden namelijk in morsecode geseind. We doen er bijna een half uur over om, na twee foute pogingen, de juiste oplossing te vinden, terwijl het eerste team al na tien minuten is vertrokken…ook hier valt direct op dat we als team nog niet goed ingespeeld zijn: met drie man zijn we aan het bekijken wat de ander uitvoert, zonder actief mee te denken. Buiten wacht ons de eerste hindernis: met z’n allen over een net klauteren dat zo’n tweeënhalve meter boven de grond hangt. De start-envelop bevat een kaart die gedeeltelijk uit 1908 komt. Lopend op kompas zoeken we de eerste checkpoints (CP’s). Bij de zevende checkpoint gaat het mis. Deze ligt aan de andere kant van het kanaal. Marc biedt aan om bij de brug het CP op te zoeken. Een verkeerde beslissing want splitsen van het team is niet toegestaan. Ondertussen zoeken we ons suf naar CP die volgens ons bij de brug moet zijn. Op de kaart uit 1908 is het kanaal namelijk nog niet ingetekend. Een betere berekening van het checkpoint wijst uit dat deze 200 meter verderop ligt. En na Marc’s terugkomst lopen we er naar toe. Uit sportiviteit noteren we CP 7 niet, maar helaas blijken we door de organisatie betrapt te zijn en levert ons dit naderhand een uur straftijd op, en kost het ons dus anderhalf uur.
Vanaf CP 8 volgt een dwarsdoorsteek door een weiland, en mogen we op CP 9 div. hindernissen nemen: Over een net heen klauteren, aan touwen hangen en over houten schuttingen heen klimmen. Vanaf CP 9 volgt een sloot-doorwading van zeker 100 meter en ook bij het volgende checkpoint, CP10, mogen we niet over de brug over het water, dus ook hier mogen we door het water heen banjeren.
Er blijkt veel in het landschap te zijn veranderd sinds 1908 en het zoeken van CP 11 is niet eenvoudig. Een oude weg is vervallen, maar aan de plaats van de bomen kun je zien waar die weg vroeger gelopen heeft, zodat we het CP toch nog weten te vinden. Na CP 11 komen we aan op CP 12 alwaar ons een één- en een tweepersoonskajak worden uitgereikt. Een lid van het team mag lopen. De drie andere wacht een lange tocht over de rivier de Berkel en een stuk Twente kanaal. Omdat we niet veel tijd meer hebben besluiten we om de CP’s die op dit stuk liggen over te slaan. Uiteindelijk komen we om 12.06u op CP 20, ruim een uur na de deadline van 11.00 uur en ook een uur later dan het snelste team.
We krijgen hier een nieuwe envelop uitgereikt. De envelop bevat een paar verknipte kaarten en diverse luchtfoto’s van het gebied. We tekenen zo goed als mogelijk de opgegeven CP’s in door het opzoeken van de coördinaten, het berekenen van snijlijnen en vergelijken van foto’s met de verknipte kaart.
Het parcours wordt per fiets langs de IJssel in de buurt van Gorssel afgelegd en we genieten van de schitterende omgeving en het mooie weer. We beginnen inmiddels de slinkse opdrachten door te krijgen en hebben er steeds meer plezier in. Ook als team functioneren we steeds beter. Iedereen geeft zijn input en afwisselend nemen we het voortouw. Soms valt dan wel op dat het ook lastig kan zijn om meerdere leiders in één groep te hebben. Hebben we net besloten rechtdoor te gaan, besluit de ander toch linksaf te gaan. Maar ook hierin luisteren we steeds beter naar elkaar en we merken dat we meer en meer bij gemaakte beslissingen blijven, niet heel de tijd terugkomen op genomen besluiten. Juist dat kost anders veel te veel tijd…
Vanaf CP 26 moeten we via het water naar CP 27. Aangezien Marc de waterrat is van het team sturen we hem naar de overkant de overkant van de waterinham, zo’n 70 meter zwemmen. Helaas krijgen we hierdoor opnieuw een uur straftijd want we mogen de teams niet splitsen en dus hadden we daar toch met het hele team naar toe moeten zwemmen.
We besluiten CP 29 (a,b,c en d) aan de overkant van de IJssel over te slaan omdat die te ver uit de route liggen, zodat we binnen de deadline op CP 30 kunnen zijn. Dat scheelt namelijk 3 uur straftijd.
Onderweg mogen we niet de rijksweg en het spoor oversteken, dus er onder door!! Dit betekent wel dat we met fiets en al tot twee keer toe moeten lopen door stroompjes onder de weg, dus wordt weer alles lekker nat!
Bij CP 31 tot en met CP 34 verruilen we de fiets weer voor een stukkie rennen en dus worden de beentjes weer eens gestrekt. We krijgen hier één minuut de tijd om de kaart te bestuderen. Goed onthouden hoe alle weggetjes lopen en op geheugen vinden we vrij snel alle CP’s. We fietsen verder naar CP 40, het einde van deze etappe. Om ‘humanitaire redenen’ zijn CP 36, 37, 38 en 39 vervallen.
Op CP 40 worden er opnieuw enveloppen uitgereikt. Het parcours wordt te voet en een step vervolgd. Omdat Marc tijdens het kajakken heeft gelopen mag hij gebruik maken van de step. Helaas voor Marc bestaat het parcours grotendeels uit dwarsdoorsteken door het bos, over de Gorsselse heide en hier en daar door wat weilanden en maïsvelden, zodat hij hier niet al te veel van de step kan profiteren. De omgeving is wederom schitterend. Helaas kunnen we er niet uitgebreid van genieten want de tijd dringt en ook beginnen bij sommigen de beenspieren te protesteren. Op de verharde weg wisselen we af met de step en bevestigen onze rugzakken aan het stuur hiervan. Dat loopt een stuk makkelijker.
Ruim binnen deadline bereiken we de eindhindernis. Deze is opgebouwd uit een tweetal dikke balken met daaraan netten vastgebonden. De balken liggen op zandheuvels met daartussen waterkuilen. Eerst mogen we over de balken lopen, of voor de angsthazen, kruipen en schuiven. Dan door de eerste zandkuil en over de heuvel. Bij de tweede en derde zandkuil klimmen we over het net en we maken ons op voor het laatste stukje van de tocht, een lintjesroute door het bos. Telkens hangt er aan een boom weer een lintje, zodat je net kunt zien waar je naartoe moet lopen. Na dit laatste stukje speurwerk finishen we om 17.46 uur als derde team.
De avond wordt traditioneel afgesloten met het vreetfeest: het verorberen van het varken dat de hele dag aan het spit heeft gedraaid. Ook heeft de kok van hotel/restaurant Ehzerwold zich uitgesloofd op de veldkeuken. Helaas is deze hindernis te zwaar voor Ulrik, en heeft hij geen plaats meer in zijn buik voor een tweede stuk varken.
Rond 21.00u wordt wordt het klassement bekend gemaakt. Als eerste team eindigt het ABCTA team met een ongelooflijk strakke tijd van 11u34. Wij eindigen uiteindelijk, na het berekenen van alle straftijden, op de achtste plaats met een tijd van 23u28, waarvan 8u30 straftijd op CP’s en 2 uur straftijd voor splitsen van het team. Moe maar voldaan bedanken we de organisatie en we verheugen ons nu al weer op de volgende keer.
Ulrik ‘Survivor’ van der Laan
================================================
Weg van de snelweg ; Tussen Berkel en IJssel
Door Raymond. Team Vertis.
Vrijdagmiddag 17 september 16.30 uur, het weekeinde staat voor de deur, de laatste klant heeft net opgehangen, het is de hoogste tijd voor weer een editie van de ABCTA run, de moeder aller survivaltochten, de tocht der tochten, de maker en breker van ego’s.
Wijs geworden door vorig jaar en omdat we dit jaar met de wedstrijd wilden meedoen, was de voorbereiding tip-top. Lukas Klamer had de deur gesloten want al het eten en drinken was aan ons verkocht. Volgens de kenners (Weerkamp) beweerde ook daarvoor doorgeleerd te hebben) was winnen alleen haalbaar indien van tevoren ruimschoots “gestapeld” was. Vorig jaar was Hans er nog niet klaar voor maar dit jaar was na 4 jaar stapelen voldoende vetreserve gekweekt om “de verschrikking” glansrijk te kunnen doorstaan.
Om 17.00 uur vertrekken we naar Almen, een dorpje vlakbij Zutphen. De route gaat langs Borger waar Dick en Astrid opstappen. Astrid is uiteraard gepokt en gemazeld na haar glansrol vorig jaar. Dick was de laatste dagen al zichtbaar nerveus en moest ook nog langs de plaatselijke fietsenboer om een ATB te lenen. Het bleek een superfiets te zijn, waarmee slechts pijnlijk duidelijk werd dat de angst had toegeslagen. Het gegeven dat hij de beste fiets van ons had gaf net voldoende moed en vertrouwen om niet (net als vorig jaar) ter elfder ure af te haken.
In Almen ontmoeten alle Vertis deelnemers en verzorgers elkaar. De organisatie heeft een tentenkamp opgeslagen rondom een groot kampvuur. Als we kwartier willen maken blijkt dat de wedstrijd weliswaar pas zaterdag begint, maar dat het survivallen reeds is begonnen. Het gras en het onkruid staat kniehoog in de tent. Na het nodige bier, wijn en whiskey blijkt een bed echter een volkomen overbodige voorziening, vrijwel iedereen sliep als een blok. De volgende ochtend worden we om 05.00 uur gewekt en ontvangen vanaf 06.30 uur een briefing in de dinerzaal van een luxe hotel vlakbij.
Ook dit jaar beginnen we met een “interessante” opdracht, het ontcijferen van een morse-bericht. Full Speed, oftewel Rene, Dick, Ids en Martin gooien direct de handdoek in de ring, pakken daarmee een uur straftijd en gaan overduidelijk gespouterd op weg. De Bikkels, oftewel Hans Noordhof, Hans Weerkamp, Astrid en Raymond laten zien hoe het moet. Koelbloedig wordt de code binnen recordtijd gekraakt door opperste concentratie en goed verdelen van de lees- en schrijftaak, kortom een staaltje teamwork zonder weerga.
Buiten wacht direct de eerste hindernis, een makkelijk net waar overheen geklommen moet worden. In de loop van de dag blijkt ook het overige touwwerk minder zwaar als vorig jaar, daarentegen zal veel meer water overwonnen moeten worden.
Soepel lopen wij van controle punt naar controle punt en al heel snel achterhalen wij team Full Speed.. Onder het natuurlijk leiderschap van Hans W vreten wij het terrein op waarbij de onuitgesproken doelstelling “boven Full Speed eindigen” door ons allen begrepen en gevoeld wordt.
Al in deze openingsfase van de strijd komen we bij een standaard verschrikking .. de moddersloot. Dit jaar niet 50 meter maar 250 meter. Op sokken en blote voeten klaren we de klus, nu nog kan ik voelen hoe de smurrie tussen de tenen doorglee maar aan het einde wacht een stel droge schoenen waardoor het lopen weer soepel opgepakt kan worden.
Ook het oversteken van de Berkel was onderdeel van de eerste etappe waarbij geen gebruik gemaakt mocht worden van een brug. Onder grote publieke belangstelling blijkt dat ieder team een eigen “oversteekstrategie” volgt. Full Speed is duidelijk bang voor een nat pak en klautert moeizaam langs een sluis. Schuifelend zoeken ze steunpunten voor de voeten en lopen achter elkaar aan en dus sequentieel naar de overkant. De enige juiste aanpak is natuurlijk de parallelle oversteek waarbij gelijktijdig door het water naar de overkant wordt gelopen. De Bikkels demonstreren een prodigieus staaltje parallelle oversteek met droge schoenen omdat die uitgetrokken zijn. De bodem blijkt bedekt met gladde stenen maar door elkaar vast te houden elimineren we ook dat risico. Al met al een sterk optreden van de Bikkels. Nog steeds vraag ik mij af waarom Full Speed bang was voor een nat pak omdat kort daarvoor reeds door een moddersloot was gewaad.
De tweede etappe blijkt een gecombineerde kano en loop etappe te zijn. De Berkel en het Twentekanaal vormen het schilderachtige décor voor zwaar roerende schippers en 1 teammaat die langs de kant loopt en en-passant nog wat controlepunten moet scoren. De drie schippers zijn verdeeld over een 1-persoons en een 2-persoons kano. Full Speed besluit dat hun navigator, Ids de super-scout, vanzelfsprekend de rol van roerganger moet vervullen en dus de stuurman van de 2-persoons kano moet worden. Rene die vorig jaar nog weergaloze pirouettes ten beste gaf kan geen kwaad als tweede man. Dick heeft het hele jaar in de gym op de roeitrainers iedereen aan gort geroeid en kan dus met 2 vingers in de neus de 1-persoons kano pakken. De praktijk blijkt echter nogal weerbarstig. Zelden is het zo stil geweest in de nabijheid van Dick als na deze etappe. Vanaf de kant was duidelijk waarneembaar dat de rechte rug en de big smile als een flinterdunne façade werden opgetrokken zodra een fototoestel in de buurt was. Laat je niet bedriegen door de foto’s met een lachende Dick .. duizend doden stierf hij om alleen maar Ids en Rene te kunnen bijhouden. Onderwijl kliefde het Bikkel flottielje soeverein door de baren. Astrid en Hans N in de 2-persoons en Hans W in de 1-persoons kano legden een strak en vooral overeenkomend tempo neer. Een enkele keer kwam Hans W naar de kant om met mij ploegberaad te houden om na enige amplificatie de route te vervolgen, loper en schipper hielden aldus het team intact hetgeen de enige juiste manier is om een survivaltocht te volbrengen. Het pregnante verschil tussen het soepele roeien van Hans W en het zware roeren van Dick schijnt te herleiden te zijn tot het onvoldoende stapelen van Dick. Naar de stellige overtuiging van Hans W is een zwemband het meest waardevolle attribuut in een boot.
Een groot deel van de etappe heb ik, als Bikkelloper, samen met Martin afgelegd. De afstand was slechts een kilometer of 15 en het gras langs de Berkel en het Twentekanaal was vers gemaaid waardoor wij met 14 in het uur konden draven en ondertussen nog wat loopervaringen en trainingsmethodieken konden bespreken. We voelden ons ook al ervaren omdat we al voor de tweede keer meededen. Alle sterke maar vooral zwakke punten van de overige teamleden werden besproken en uitvoerig becommentarieerd, want wij hadden het al eerder meegemaakt. Maar in werkelijkheid vilden wij de beer voordat we hem hadden geschoten. Een gemiste controle punt en een niet voorbereide persoonlijke-uitrustingscheck zijn uiteraard een smet op het vlekkeloos geachte blazoen. We hebben hard gelopen, erg hard, waardoor er iets teveel bloed naar de kuitspieren en hamstrings ging en iets te weinig naar de hersenen.
De derde etappe dient zich aan, de ATB etappe. De meesten van ons rekenen dit tot hun sterkste punt en verwachten derhalve vanaf dit moment op te stomen in het klassement. Aan het fietsen heeft het niet gelegen. Enkele stukken fietsen Bikkels en Full Speed samen en daarbij wordt tot 45 in het uur gedaan, het snot voor de ogen ! Maar de wedstrijdleiding is leper dan gedacht. De fietsetappe moet op een aantal kaartfragmenten en een luchtfoto uitgevoerd worden, maar waar zitten we op welk fragment. Kortom de fietsetappe win je niet door hard te fietsen maar door de kaart en de omgeving aan elkaar te koppelen. Gelukkig hebben wij met Hans W een native speaking teamlid waardoor omstanders naar de weg gevraagd kan worden, dit blijkt zeker zo waardevol als de kaartfragmenten van de wedstrijdleiding. Overigens blijkt er een team in de wedstrijd te zitten die “bekende voorbijgangers” tegenkomt die bovendien “toevallig” voorzien zijn van kaarten, atlassen en andere uiterst illegale parafernalia. Omdat dit gedrag geheel indruist tegen de geest van de wedstrijd is het team oneervol gediskwalificeerd, met “bad standing” zou je kunnen zeggen.
Wij voelen duidelijk dat onze prestaties achteruitlopen. Controle punten worden gemist, wegen overgestoken die niet overgestoken mogen worden en op menig kruispunt buigen velen zich over de kaartfragmenten om te trachten nieuwe consensus te verkrijgen over de dan te volgen koers. En telkens worden de stukken die we fietsen in straf en hoog tempo uitgevoerd. Al met al een rommelig gebeuren waarbij naar mijn beste weten slechts af en toe duidelijk is waar we ons bevinden. Slechts 1 keer zijn we gestructureerd en goed bezig. Op het moment dat Hans W een zandgat overzwemt buigen de overige Bikkels zich over de kaart om de volgende controle punten te detecteren en in een route uit te zetten. Het lukt, .. we vinden de punten en hoeven slechts met een pontje de IJssel over te steken. Helaas krijgen we straftijd omdat we allemaal hadden moeten zwemmen, bovendien komen we te laat bij het pontje waardoor de oversteek vervalt en daarmee de gevonden punten en onze strategie. Zowel Full Speed als Bikkels gaan niet als de spreekwoordelijke speer en ik ben blij als de volgende etappe zich aandient .. de teamloop etappe.
Etappe vier begint met een zogenaamde memorisatie. Bekijk een minuut lang de kaart met een controle punt. Loop vervolgens zonder de kaart naar het punt en onthoud het antwoord. Kom weer bijelkaar en voeg de antwoorden samen. Een kind kan de was doen, zooooo simpel. Maar wat ging er dan mis ?
De getalcombinatie 33-13 moet ik onthouden en ik doe dat door dit “nieuwe”getal tussen andere belangrijke getallen te plaatsen zoals pincodes van bankpas, brandstofpas, inlog token, Vertis fietsenschuur, SNS telebankieren, webmail, creditkaart, etc , tja dan willen er nog wel eens cijfers omgedraaid worden. Gelukkig vindt Hans W tijdig een verschuivingalgoritme waardoor de cijfers alsnog op de juiste plaats komen te staan. Het lijkt mij toe dat Hans W in de directie de verantwoordelijke moet zijn voor de financiële administratie, met de jaarrekening controle komt het dan wel goed. De echte loopetappe voert ons over de Gorsselse heide waarbij we overigens tevens een step moeten meenemen. De echte die-hards zoals Martin, Dick en ondergetekende hebben uiteraard geen meter op de step afgelegd. Overigens demonstreert Hans W mijn gelijk door met step en al een salto mortale te maken over 2 miezerige boomstammen. Gelukkig kan hij de klap goed incasseren dankzij de nodige lichaamsvetten die middels het eerder besproken stapelen zorgvuldig zijn opgebouwd, … een onverwacht voordeel. Door de vele teams rondom ons is het duidelijk dat we midden in de wedstrijd liggen. Ieder team die je middels een confabulatie de verkeerde kant op kan sturen is weer een concurrent minder, maar soms moeten andere onorthodoxe methoden toegepast worden om de concurrentie dwars te zitten. Zo staat Dick minuten lang besmuikt op een sticker naast een heidestruik zogenaamd uitgeput zijn dorst te lessen terwijl om hem heen een concurrerend team wanhopig het controle punt, de sticker dus, zoekt. Het onschuldige gezicht dat hij daarbij weet op te zetten getuigd van een buitengewoon acteertalent. Ondertussen nadert klokslag 18.00 uur waarna de straftijd ingaat, het is zaak om snel binnen te komen. Bikkels en Full Speed komen gelijktijdig bij de laatste hindernis aan, een parcours van zand en water waarbij twee keer een net van ongeveer 4,5 meter hoog bedwongen moet worden. Gezien mijn onplezierige ervaringen met het touwwerk vorig jaar verkondig ik luidkeels dat ik deze traktatie aan mij voorbij laat gaan en de straftijd pak. Hans N is aangenaam verrast door mijn uitspraken en durft er daardoor voor uit te komen dat ook hij een mietje is, ook hij schat de netten in als niet te nemen obstakels. Dan zie ik echter dat Rene met zijn Full Speed makkers de kuil is ingegleden en uit alle macht probeert om het grote lichaam over het net te krijgen. Daar is de ware held aan het werk, eerst op de fiets als tempobeul voorop gaan in de strijd om vervolgens strijdend ten onder te gaan in de kuil. Dat is de instelling die ervoor gezorgd heeft dat we aan de start zijn verschenen. Dingen doen die je niet leuk vindt, of die te zwaar zijn, of die je angst inboezemen, maar die er juist daardoor voor zorgen dat je door een golf van voldoening overspoeld wordt als je het wel haalt omdat je onderweg dacht … de dood of de gladiolen ! En dus gaan de Bikkels gevieren de strijd aan. Waar Hans N en ondergetekende op uiterst onelegante, door angst ingegeven, wijze over de balken “hupsen”, weet Astrid de vele omstanders te boeien door boven op een balk een rechtstandige zweefstand te maken … chapeau !
Nadat we strompelend over de finish zijn gegaan worden rondom het kampvuur de sterke verhalen uitgewisseld. Die zijn niet het vermelden waard want sterk gekleurd en daardoor van een bedenkelijk laag waarheidsgehalte.
Rest mij nog de evaluatie van de individuele deelnemers. We hebben de wedstrijd harder gemaakt door sneller te lopen, sneller te fietsen, scherper te letten op controle punten en daardoor beter te presteren.
Rene, zal binnen ABCTA in aanzien stijgen omdat “zijn” Vertis mensen meer strijd brachten, zijn ogen glommen zichtbaar.
Martin, heeft ook aan het einde van de dag een gezicht waaraan de inspanning niet is te zien daaraan kan elk teamlid zich optrekken.
Dick, bracht de mooiste fiets aan de start, wierp zich met hart en ziel in de wedstrijd, hield vaker dan normaal zijn mond en toonde zich een waardevolle teamspeler.
Ids, kwam volledig geprepareerd aan de start met paspoort tot en met EHBO kit, de scout par excellence loste als kundig navigator volledig de verwachtingen in … in alle rust, mind you !
Astrid, zal nooit opvallend de leiding nemen maar praat altijd mee en heeft onwillekeurig invloed op alle beslissingen. De vrouw als sterke factor ipv zwakke.
Hans W, heeft bewezen dat stapelen loont maar heeft wat mij betreft vooral bewezen dat nadenken loont … goed lezen, dan analyseren en vervolgens actie.
Hans N, bewees de sportman te zijn die we hadden verwacht, taai en met veel inhoud en weinig praatjes. Als de wedstrijd 3 dagen duurt … neem dan Hans mee.
Raymond, blinkt nergens in uit, levert overal commentaar op maar geniet van het afzien en weet dat over te brengen op de rest waardoor doorgaan geen optie is maar een gegeven.
Volgend jaar een top-10 notering,
Raymond