Verslag van de ultimate ABCTA coöperative raid door ICT
Titel: Teambuilding in 12 uur.
Vanuit mengvoederbedrijf ABCTA te Lochem wordt jaarlijks een adventure raid georganiseerd. Meestal wordt deze wedstrijd rond 21 juni georganiseerd, maar dit jaar was het verplaatst naar zaterdag 18 september. Deze wedstrijd is voor teams van relatie-bedrijven. Er hadden zich circa 20 teams ingeschreven ook dit jaar was ICT weer met een team van de partij.
Het team bestond uit Marc Franken, Paul Strik, Gijsbert Markies en ondergetekende Ulrik van der Laan. Niet het minst onbelangrijk was de team-assistent Henk Plessius.
Wat houdt een adventure raid in? In het kort komt het er op neer dat je 12 uur de tijd hebt om een parcours af te leggen via verplicht te passeren punten, de zogenaamde checkpoints, kortweg CP’s, en daarbij moet je verschillende opdrachten uitvoeren. Navigatie gebeurt op de door de organisatie uitgereikte kaarten en je maakt daarbij ook gebruik van een kompas en gezond verstand. Vooral dat laatste maakte het af en toe knap lastig… De etappes leg je al hardlopend, fietsend, kajakkend of steppend af binnen door de organisatie gestelde tijdslimieten, of wel deadlines. Overschrijding van een deadline levert straftijd op. Dit geldt ook voor het missen van checkpoints of het onvolledig of niet uitvoeren van opdrachten. Deze soms spectaculaire opdrachten zijn (touw)hindernissen die door het hele team bedwongen moeten worden. Ook worden (sloot)waterdoorwadingen niet geschuwd.
Maar voordat wij ons op dit geweldige slopende spektakel mochten storten werden we vrijdagavond door organisator Leo Slütter van ABCTA verwelkomd op het bivak-terrein bij de wereldstad Almen, ergens tussen Zutphen en Lochem aan het Twentsch kanaal. We werden in de watten gelegd met soep en kip (die we gelukkig niet zelf hoefden te slachten) uit een echte veldkeuken en bij het kampvuur konden we, onder het genot van een (één?) biertje rustig de strategie doornemen en met elkaar en de andere teams kennis maken. We hadden namelijk ondanks goede voornemens nog steeds niet als compleet team samen getraind.
Na een korte maar goede nachtrust, in het gras, in een zeer ruime tent stonden we om vijf uur op en vertrokken een uurtje later naar de startlocatie: hotel/restaurant Landgoed Ehzerwold, een oud ziekenhuis. Hier treffen we ook Henk met zijn zwager Jaap die we onderweg diverse malen zullen tegenkomen en die ons zullen voorzien van eten en drinken.
Na een bak koffie met gebak volgt om half zeven de briefing en om 7.00u worden de start-enveloppen uitgereikt en mogen we de eerste opdracht uitvoeren: Het ontcijferen van de juiste startcoördinaten, deze worden namelijk in morsecode geseind middels lichtsignalen. We doen er bijna een half uur over om, na twee foute pogingen, de juiste oplossing te vinden, terwijl het eerste team al na tien minuten is vertrokken……ook hier valt direct op dat we als team nog niet goed ingespeeld zijn: met drie man zijn we aan het bekijken wat de ander uitvoert, zonder actief mee te denken. Buiten wacht ons de eerste hindernis: met z’n allen over een net klauteren dat zo’n tweeënhalve meter boven de grond hangt. De start-envelop bevat een kaart die gedeeltelijk uit 1908 komt. Lopend op kompas zoeken we de eerste checkpoints (CP’s). Bij de zevende checkpoint gaat het mis. Deze ligt aan de andere kant van het kanaal. Marc biedt aan om bij de brug het CP op te zoeken. Een verkeerde beslissing want splitsen van het team is niet toegestaan. Ondertussen zoeken we ons suf naar de CP die volgens ons bij de brug moet zijn. Op de kaart uit 1908 is het kanaal namelijk nog niet ingetekend omdat het kanaal er nog niet was. Een betere berekening van het checkpoint wijst uit dat deze 200 meter verderop ligt. En na Marc’s terugkomst lopen we er naar toe. Uit sportiviteit noteren we CP 7 niet, maar helaas blijken we door de organisatie betrapt te zijn en levert ons dit naderhand een uur straftijd op, en kost het ons dus anderhalf uur.
Vanaf CP 8 volgt een dwars doorsteek door een weiland, en mogen we op CP 9 diverse hindernissen nemen: Over een net heen klauteren, aan touwen hangen en over houten schuttingen heen klimmen. Vanaf CP 9 volgt een sloot-doorwading van zeker 100 meter en ook bij het volgende checkpoint, CP10, mogen we niet over de brug over het water, dus ook hier mogen we door het water heen banjeren.
Er blijkt veel in het landschap te zijn veranderd sinds 1908 en het zoeken van CP 11 is niet eenvoudig. Een oude weg is vervallen, maar aan de plaats van de bomen kun je zien waar die weg vroeger gelopen heeft, zodat we het CP toch nog weten te vinden. Na CP 11 komen we aan op CP 12 alwaar ons een één- en een tweepersoonskajak worden uitgereikt. Een lid van het team mag lopen. De drie andere wacht een lange tocht over de rivier de Berkel en een stuk Twente kanaal. Omdat we niet veel tijd meer hebben besluiten we om de CP’s die op dit stuk liggen over te slaan. Uiteindelijk komen we om 12.06u op CP 20, ruim een uur na de deadline van 11.00 uur en ook een uur later dan het snelste team.
We krijgen hier een nieuwe envelop uitgereikt. De envelop bevat een paar verknipte kaarten en diverse luchtfoto’s van het gebied. We tekenen zo goed als mogelijk de opgegeven CP’s in door het opzoeken van de coördinaten, het berekenen van snijlijnen en vergelijken van foto’s met de verknipte kaart.
Het parcours wordt per fiets langs de IJssel in de buurt van Gorssel afgelegd en we genieten van de schitterende omgeving en het mooie weer. We beginnen inmiddels de slinkse opdrachten door te krijgen en hebben er steeds meer plezier in. Ook als team functioneren we steeds beter. Iedereen geeft zijn input en afwisselend nemen we het voortouw. Soms valt dan wel op dat het ook lastig kan zijn om meerdere leiders in één groep te hebben. Hebben we net besloten rechtdoor te gaan, besluit de ander toch linksaf te gaan. Maar ook hierin luisteren we steeds beter naar elkaar en we merken dat we meer en meer bij gemaakte beslissingen blijven, niet heel de tijd terugkomen op genomen besluiten. Juist dat kost anders veel te veel tijd…
Vanaf CP 26 moeten we via het water naar CP 27. Aangezien Marc de waterrat is van het team sturen we hem naar de overkant de overkant van de waterinham, zo’n 70 meter zwemmen. Helaas krijgen we hierdoor opnieuw een uur straftijd want we mogen de teams niet splitsen en dus hadden we daar toch met het hele team naar toe moeten zwemmen.
We besluiten CP 29 (a,b,c en d) aan de overkant van de IJssel over te slaan omdat die te ver uit de route liggen, zodat we binnen de deadline op CP 30 kunnen zijn. Dat scheelt namelijk 3 uur straftijd.
Onderweg mogen we niet de rijksweg en het spoor oversteken, dus er onder door!! Dit betekent wel dat we met fiets en al tot twee keer toe moeten lopen door stroompjes onder de weg, dus wordt weer alles lekker nat!
Bij CP 31 tot en met CP 34 verruilen we de fiets weer voor een stukkie rennen en dus worden de beentjes weer eens gestrekt. We krijgen hier één minuut de tijd om de kaart te bestuderen. Goed onthouden hoe alle weggetjes lopen en op geheugen vinden we vrij snel alle CP’s. We fietsen verder naar CP 40, het einde van deze etappe. Om ‘humanitaire redenen’ zijn CP 36, 37, 38 en 39 vervallen.
Op CP 40 worden er opnieuw enveloppen uitgereikt. Het parcours wordt te voet en een step vervolgd. Omdat Marc tijdens het kajakken heeft gelopen mag hij gebruik maken van de step. Helaas voor Marc bestaat het parcours grotendeels uit dwarsdoorsteken door het bos, over de Gorsselse heide en hier en daar door wat weilanden en maïsvelden, zodat hij hier niet al te veel van de step kan profiteren. De omgeving is wederom schitterend. Helaas kunnen we er niet uitgebreid van genieten want de tijd dringt en ook beginnen bij sommigen de beenspieren te protesteren. Op de verharde weg wisselen we af met de step en bevestigen onze rugzakken aan het stuur hiervan. Dat loopt een stuk makkelijker.
Ruim binnen deadline bereiken we de eindhindernis. Deze is opgebouwd uit een tweetal dikke balken met daaraan netten vastgebonden. De balken liggen op zandheuvels met daartussen waterkuilen. Eerst mogen we over de balken lopen, of voor de angsthazen, kruipen en schuiven. Dan door de eerste zandkuil en over de heuvel. Bij de tweede en derde zandkuil klimmen we over het net en we maken ons op voor het laatste stukje van de tocht, een lintjesroute door het bos. Telkens hangt er aan een boom weer een lintje, zodat je net kunt zien waar je naartoe moet lopen. Na dit laatste stukje speurwerk finishen we om 17.46 uur als derde team.
De avond wordt traditioneel afgesloten met het vreetfeest: het verorberen van het varken dat de hele dag aan het spit heeft gedraaid. Ook heeft de kok van hotel/restaurant Ehzerwold zich uitgesloofd op de veldkeuken. Helaas is deze hindernis te zwaar voor Ulrik, en heeft hij geen plaats meer in zijn buik voor een tweede stuk varken.
Rond 21.00u wordt wordt het klassement bekend gemaakt. Als eerste team eindigt het ABCTA team met een ongelooflijk strakke tijd van 11u34. Wij eindigen uiteindelijk, na het berekenen van alle straftijden, op de achtste plaats met een tijd van 23u28, waarvan 8u30 straftijd op CP’s en 2 uur straftijd voor splitsen van het team. Moe maar voldaan bedanken we de organisatie en we verheugen ons nu al weer op de volgende keer.
Ulrik ‘Survivor’ van der Laan