Verslag en feiten door de organisatie.
2006 Barchem-Lochem (Open Lucht Theater)
Op zaterdag 10 juni 2006 werd de 16e en laatste RunForFarmers gehouden. ForFarmers stopt met de (morele) ondersteuning van het evenement. Volgend jaar wil de organisatie in ieder geval nog een laatste run in deze opzet houden. Waarbij alle teams en bedrijven die ‘t evenement jaren hebben gesteund nog een keer welkom zijn. Winnaar werd wederom het team van ForFarmers. Met name door nauwgezet navigatorwerk, onderlinge samenwerking, goede conditie en ‘n hoog tempo in de uitvoering werden zij weer eerste. Inzet van ‘n dame in het team is ook niet ongemerkt voorbij gegaan. Handigheid met de GPS bijvoorbeeld. Waarbij vrouwen geografisch mogelijk te kort schieten biedt de techniek uitkomst.
De volledige uitslag luidt alsvolgt
- Een zeer goede klassering van Zonne Ei Farms. Volgend jaar, in een voor ieder vreemd gebied, zal dat ook de laatste verschillen gelijktrekken. Benieuwd wie er dan aan het langste eind trekt.
- Friesland Foods wellicht toch wat geholpen door de fietsen mooi 3e. Met de fiets was ‘t sneller en men kon meer punten pakken.
- Schothorst zeer sterk 4e. Jan Fledderus gaat volgend jaar zeker ook voor een podium plaats.
- Agrovision wellicht mede dankzij de kaartlees cursus, mogelijk voor henzelf toch nog onverwacht op de 5e stek.
- Tebodin zeer enthousiast en gedreven evenals ‘t Baks team hoog in het klassement.
- Er zijn ook teams als Megamix, Agri-Oost, Vertis en b.v. ook Welkoop Vriezenveen welke we hoger hadden ingeschaald. Gelukkig kennen we geen plaatsingslijsten welke invloed hebben op de uitslag. Alhoewel op die wijze ‘t incidentele spoorvolgen wel wordt geminimaliseerd.
- Stelling is: Als je niet weet waar je bent of niet weet waar je naar toe moet is er geen reden om te bewegen. Dat overkomt je wel als je spoorloper wordt!!
- Team 25 deed buiten mededinging mee. In dit metier natuurlijk wat onwennig scoorden zij wel goed. We waren benieuwd waar deze wedstrijd stond in Adventure race kringen.
- Op de uitnodiging stond onderstaande kaart waaruit opgemaakt moest worden dat de start tussen Lochem en Barchem ging plaats vinden. Er waren 2 parkeerplaatsen aangegeven resp. voor even en oneven teamnummers. Vandaaruit lopen naar de Witte Wieven Koele. Voor navigators die enigszins met topografische kaarten overweg kunnen mocht dit geen probleem opleveren. Toch liepen de spanningen al op en kwamen teams krap in de tijd.
‘s Ochtends om half zeven de briefing. Iedereen was er uiteindelijk. Direct na aankomst volgt het ondertekenen van de definitieve inschrijflijst zoals ook bij het wielrennen gebruikelijk is. De atleten tekenen ervoor dat zij voor eigen risico meedoen. Dus dienen alle namen te kloppen en de bijpassende handtekening geplaatst. Alhoewel er aan de veiligheid alle aandacht is besteed kan er altijd iets gebeuren zeker als de vermoeidheid toeslaat en er mogelijk risico’s worden genomen. Bij de auto begint het al. ‘n kwartier lopen naar de start dus direct aan alles denken om mee te nemen. Er zijn er heel wat terug geweest.
De laatste verwikkelingen worden medegedeeld. Alle gegevens voor de dag staan in het roadbook. Toch zijn er punten welke speciale aandacht vragen, laatste wijzigingen, vervallen CP’s enz allemaal zaken van belang. Every body looks cool but….. Het is totaal niet bekend wat er gaat gebeuren en door de onzekerheid staat iedereen op scherp.
In de woestenij is het lastig tekenen. ‘n Enkeling, maar ook de organisatie confisceert al ‘t tafeltje bij de ingang. Dus ‘t bepalen en intekenen moet vrijwel op de uitsluitend gebukt op de bosgrond. Daar beginnen de eerste onnauwkeurigheden, afwijkingen en ontstaan verliestijden.
De volgende 2 kaarten werden uitgereikt. Deze boden ‘n vrij volledig overzicht over het operationele gebied. Natuurlijk wordt er wel eens moeilijk gedaan over de verdwenen gedeeltes. In de regel hoef je er echter niet te zijn. Overbodige informatie werkt alleen verwarrend.
Kaart Lochem
Kaart Ruurlo
Agri-Oost zocht een plek in ‘t westen van de Koele op een oude boomstronk. Zo kon “staande beens” worden getekend. De kadastraal medewerker (Wim) legt uit hoe e.e.a. in z’n werk gaat.
Na de start werd begonnen met een 45 km ATB tocht met ca.20 CP’s. Onderweg nog een memorisatie van 3 CP’s per ATB vanaf een luchtfoto.
Ter hoogte van Exel moest een zandzak worden gevuld zonder weegschaal met minstens 20 kg zand. Indien te weinig dan 30 min straftijd. ‘t bleek dat ‘n enkeling voor de zekerheid wel 40 kg hadden meegenomen. En dat om nog ca 5 km mee te fietsen.
Bij de CDL silo in Lochem vond de weging plaats waarna de abseil.
Geen zware hindernis zo’n abseil. Toch bleek het voor velen ‘n zodanige beproeving dat zij ervan af zagen. 45 meter, ‘n redelijk gemakkelijke uitstap, ‘n nieuw koord, optimale beveiliging maar smerig hoog.
Aanvankelijk zou Defensie ons ondersteunen met deze activiteit en er een “slokke tokkel”van maken. Daarbij maak je een vrije val van 20 meter waarna de bocht in ‘t koord en ‘t dubbele remkoord de vertraging inzetten. Dat is ook gaaf. Doch defensie had ‘t plots te druk vandaar dat Willy ter Selle en Quest ons professioneel ondersteunden.
Na de abseil ‘de opdracht om per kayak met 2 personen 4 CP’s de halen en met 2 personen per GPS 4 punten te zoeken. De CP coördinaten waren voorgeprogrammeerd. De werking van een of deze GPS doorgronden was lastig onder tijdsdruk. Ook de onderlinge afstemming was lastig of werd totaal vergeten. Uiteraard moet je eerst de taak verdelen. Wie gaat langs welke route per kayak en waar eindigt dat. Ook de GPS punten inschatten en zorgen dat je weer bij elkaar komt. Vervolgens moest ‘t laatste GPS punt (onder de brug van de weg naar Laren) worden ongetekend in de blinde vlek op kaart. Vandaaruit een koers naar CP28. Slechts 2 teams hadden CP28. Psja hoge schoolwerk wellicht.:-)
Toezicht is gewenst en vreemde ogen dwingen. Dat bleek maar weer eens toen de teams in ‘t zicht van de CP33 kwamen. Voordat men verder naderde werden nog eens de instructies nagelezen.
Van CP32 naar CP33 kon natuurlijk geheel zwemmend afgelegd worden doch lopend langs de kant was ook een optie. Toch werd argwanend de brug genaderd. Wellicht is dit ook op het randje van het reglement. Teams kijken ook naar elkaar.
Niet over land.!. ‘t Was niet cryptisch bedoeld maar betekende simpel door het water!
Na lang wachten kwamen de teams dan toch opdagen. De hoge temperatuur maakten de verlokkingen van ‘t koelende water hemels. De brug met de touwen…….voor survival atleten een onbetekenende hindernis voor minder klimbegaafden ‘n lastig geval. En je krijgt ook een nat pak. Er kwamen, hoe is het mogelijk, ook teams over de weg aangelopen en ontliepen daardoor bewust dit problemen tegen uren straftijd.
Ook voor de begeleiding was de dag best pittig. Er moest driftig gezocht worden naar de exacte verzorgingspunten. Dat betekende voor de Selko begeleiding ‘n zuur bestaan welke zij overdag ook al hebben. Hun onverbeterlijke kopman zorgt wel dat de stemming goed blijft.
Halverwege zocht de Bank ‘n bank doch moest genoegen nemen met ‘n paaltje. Enige ontreddering straalt eraf, waar ben ik aan begonnen. Tom zei nog dat het goed te doen was.
Als een der laatste hindernissen voor de de finish zaten er nog 5 challenge hindernissen in het parkoers. Met name deze sprong op 7 meter hoogte jeukt aardig tussen de oren.
Het team van ForFarmers wederom no.1
De Chickenpower mannen glommen na afloop. Door jaarlijks te blijven oefenen, cursussen volgen, en telkenmale fanatiek deel te nemen drongen zij door tot de top 3. In dit geval de 2e plaats en dik verdiend.
Tot slot was er natuurlijk het onafscheidelijke varken waarvan uitgebreid werd genoten. In no time was ‘t gehele beest verorberd.
Na zo’n slopend warme dag iedereen als grote kerels aan ‘t bier. Dit jaar in plaats van ‘t vat de oeroude beugelfles weer ingevoerd. Dat is beter te doseren dan een vat
