Adventure Raid 14-15-16 sept.1994 GEO organisation.
De eerste Raid welke Ger Eenens zelf opzette voor eigen rekening en risico. Nadat de voormalige organisatie van de Challengers Trophy een andere visie (lees meer commercieel) te kennen had gegeven bedankt Ger voor de eer. Hij wilde het accent meer op de sportieve tour leggen.
Tijdens de briefing legt hij uit hoe het er langs gaat. Jullie willen een moeilijke harde strijd en dat zul je krijgen ook. Je weet dan ook dat het lijf en de geest voor de opdracht staat om een forse duurproef te doorstaan. Dat geeft (mij althans) altijd een ietwat gespannen gevoel dat verdwijnt zodra je bezig bent. Dan twijfel je niet meer of je nog kunt je gaat gewoon.
Wat hij ook vertelt je moet het onderweg toch zelf uitzoeken.
Briefing.
Op de tafel de winnaars trofee. Een kunstwerk van Jaak Waeyen uit Horn.
Onder deze naam organiseerde Ger de wedstrijden.
Deelnemend team van ABC:
- Johan Pegge
- Bennie Hutten
- Henk Griemelink
- Leo Slutter
Begeleiding
- Herman Postel
- Frans Blokhuis
- Nico de Vos (Afgevallen ivm ziekte)
Organisatie: GEO Organisation (Ger Eenens Horn)
Deelname kosten fl 4.200,= / team. excl BTW.
Plaast delict Zuid Limburg / Maastricht
Met de start in de locatie van de Hogere Hotel school gevestigd in dit fraaie Limburgs kasteeltje.
Teams
- Koninklijke Militaire Academie Breda
- Alcatel Nederland
- ICL Groot Brittanie
- Offset Service Valkenswaard
- Sekisui Alveo Roermond
- ABC Lochem
- Inter Electra Belgie
- P.O.W Rotterdam
- Shell Nederland
- Frico Domo Friesland
- Para Commando´s Belgie
Start in de Hogere Hotel School Maastricht.
De wedstrijd vond in Maastricht plaats vanwege ´t 50 jarig bevrijdingsfeest van Maastricht. Het zou een afwisselende proloog worden een combinatie van City survival en spektakel. Er zouden vele duizenden bezoekers zijn en spektaculaire hindernissen.
3 Dagen en 2 nachten boeiende etappes. Eten wordt door de teams zelf meegenomen en bereid.
Mede organisator van Ger uit Belgie. Wij noemden hem Momfer de Mol omdat hij als een mol onder de grond verdween in Sprimont: ” Volg me maar naar beneden, geen horizontale gangen ingaan!!. Steeds naar beneden. En ….. weg was hij. Niet weer gezien ook. Bennie Hutten zag ´n afdaling niet zitten. Claustrofobie symptomen. Herman Postel wilde wel.
Bij de entree dus laten vallen en met gebogen knieën opvangen. We hadden een helm op de kop met een vlammetje erin. Alles was nat en besmeurd met ´n laagje leem. Om niet alles vies te laten worden had ik een t-shirt aan. Dat was niet al te slim. ´t schuurde aan handen en ellebogen en was ´t koud. 10° C. Alles was nauw en zwaar klimwerk in het pikkedonker.
We hadden een “voorganger” : Momfer, genaamd naar de bekende mol uit Sesamstraat. Instructie: Ik ga voor, volg mij. Niet in zijgangen gaan, recht naar beneden en …… weg was hij……
Op zo´n 30 meter onder de oppervlakte kwam Johan vast te zitten met z´n knie. Ergens bij ” treme dés obstruee”. Klinkt als obstructie. Dat was het dus ook. Hij werd er knap zenuwachtig van. Eigenlijk zit je prompt allemaal vast. Trekken aan JP mocht niet, dus werd Momfer geroepen ergens beneden ons. Die drukte wat naar boven en een klein half uur later was Johan weer vrij man. Het was wel een heel nauw gat waar ik niet meer door kwam. Dus blijven zitten of terug naar boven. Beneden moet het wel indrukwekkend zijn geweest. Een hele grote holle ruimte met een smalle passage in het midden boven “Coulee”. Daar kon je een steentje laten vallen vanaf de richel waar je liep en ´t duurde vele seconden voordat je plons hoorde. Momfer was weer verdwenen en de boys waren op zichzelf aangewezen om de uitgang weer te vinden nadat ´t CP-nummer was verstrekt..
Nu enkele uren kwamen we weer boven, vies, koud en nat. In de waterplassen op de zandweg naar de grotten spoelden we ons af. Vervolgens op wat handdoeken zittend weer in onze mooie geleende Peugeot 806.
Bij de brug
De oude brug in Maastricht is een van basaltkeien gemetselde brug.
Tot slot de prijsuitreiking op het stadhuis van Maastricht door de Wethoudster van Sportzaken met aansluitend een diner op het stadhuis. Stef Beunk richtte ´n dankwoord tot ´t volk en de wethoudster.
Het was een mooie en indrukwekkende wedstrijd welke uiteindelijk in een eendaagse barrage (12 dec 1994) werd beslecht in het voordeel van ABC.
