ABC-run 2007. Nieuwebrug—-> Ommen
Ons debuut. (Team Fuite)
We wisten niet goed wat we moesten verwachten, behalve dat we ons op het ergste moesten voorbereiden. Het appelgebak bij ontvangst was dan ook een geruststelling. We werden allemaal bij teamnaam welkom geheten. Wij met name omdat het ons debuut was, en dit is dan ook de laatste keer dat we er met het excuus vanaf komen:
“Ja maar het is voor ons de eerste keer dat we meedoen!”.
Toen de klok vijf uur had geslagen, mochten we naar buiten om onze route te bepalen. We werden op de staart getrapt door een deadline van 18:00. Als je niet weet waar je bent op de kaart, weet je ook niet wanneer de deadline gehaald zal worden. “Je bent hier toch naartoe gereden?” roept iemand. En zo steken wij van team “Fluitende boeren” de koppen bij elkaar om richting het noorden te lopen, en zo te weten te komen waar we zijn, en dan cp2, cp4 en cp6 te pakken.
Onze verzorger; Meindert, had vermoedelijk niet verwacht dat we deze eerst etappe zouden overleven want hij was erg blij dat we er waren. Nou ja, we waren de deadline wel een half uur overschreden. Op de fiets stonden de koppen van het team allemaal weer in de zelfde positie. Hier maakte Jilles handig gebruik van zijn fietsbenen en nam ons mee in zijn kielzog. Aangekomen bij een cp snapten we niet wat we met een code moesten op het cp, toen het kwartje viel, wilden we de koers volgen en het water oversteken naar cp14. Ik pakte hier een een draad vast met beide benen diep in het water. KLETS. Ik was even m’n verstand kwijt en vergeten dat we op weg waren naar cp14, dus toen zijn we maar naar de kano post gescheurd. We mochten gelukkig deze etappe nog vervolgen, en volgens de uitslag waren we wel de laatste. Hier gaan we verandering in aanbrengen, dachten we. Joost had er wel zin in, kon je aan hem zien. Maar Koop voer voorop. Ondertussen was ik op weg naar 15, waar achteraf ook een valse cp was. Gelukkig de goede genomen en snel naar de volgende via de brug, dat was cp16. Toen stond ik weer bij de Regge. Hier was net een groepje kanoërs. Het waren mijn teamleden niet dus zaten ze nu voor me of achter me? Ik besloot het water over te zwemmen om de weg te vervolgen naar 17. Toen hoorde ik iemand roepen; “Piet”. Daar in de verte waren mijn team genoten en ze zaten dus nog achter me. Hoe dichter ik bij de overkant kwam hoe dieper het werd en hoe harder het begon te stromen. Nadat ik cp17 had gepakt kwamen we toevallig weer bij elkaar. En kon er vaart gemaakt worden. Bij de watersplitsing twijfelden we, maar Ommen lag inderdaad rechts. Het was nu nog maar een klein eindje. Na de kano’s te hebben ingeleverd nog 1700mtr, maar 1700 meter hoever is dat? Meindert had de kilometerteller van de auto op nul gezet. Zo, onze eerste deadline gehaald!
Dan is er tijd voor afleiding en dus ook één biertje. We hebben als team de dag besproken en met andere teams gepraat. Schot in de roos was een plaats hoger als ons geëindigd. Het zou leuk zijn als we daar morgen nog wat verandering in kunnen aanbrengen, dacht ik zo. Maar Schot in de roos en haar verzorgers; Chris en Maria hebben wel meer ervaring met deze race dus dat wordt nog een leuke uitdaging.
Bij het kampvuur werd gezongen en meer bier gedronken. Ondanks het goede vuur kwam hieraan ook een einde. Mijn team genoten waren ook al naar hun stulpje vertrokken om het lichaam voor te bereiden op nog een zware dag. In het vuur speelde zich de race van de volgende dag af; Wow, pre-mervo is om 13:00 al binnen, zouden zij gewonnen hebben? Nu werd het tijd om het vuur uit te maken, dit kan niet waar zijn.
Dag 2
Toen ik op bed ging zei ik tegen Koop; “Het is tijd om naar het station te gaan, en punten te scoren”. “Ja Piet. Ga jij maar op bed!”. Zei Koop. “Ik kom over een half uur wel weer, dan moeten we echt weg”. Zei ik.
In de tent was het de volgende ochtend een gezellig samenzijn van wakker wordende mensen.
Toen ik bij de auto kwam kreeg ik te horen, waarom ik na een half uur niet terug was gekomen, want Jilles, Joost & Koop hadden op me staan wachten. JaJa?! Dacht ik.
Toen we om 7:00 het ontbijt op hadden, konden we beginnen met racedag 2. Er werd een kaartje van het kampterrein op de tent geprojecteerd. Die moesten we overtekenen. Dit hadden we achteraf met een fotocamera moeten doen. Op het kaartje stonden 8 cp’s. We konden deze snel opzoeken, maar er waren 2 niet geplaatst, dus dan kun je lang zoeken. Leuk was dat we voordat we deze etappe konden afsluiten nog een paar survival hindernissen moesten doen, minder leuk was dat Koop bij het nemen van een swing-over een rib brak, bleek achteraf. Zonder dat wij de ernst van dit ongeval wisten, zijn we maar doorgegaan.
We kregen in de tent het roadbook voor de gehele dag. We hebben de eerste en tweede etappe ingetekend. De eerste etappe was; het fietsen naar het startpunt van de tweede etappe. We moesten in gaten houden dat we bij de rotonde overstaken over de provinciale weg. Er lag ook een cp aan de andere kant van de provinciale weg, maar hier konden we niet komen, want er was geen duiker, wel een te kleine wildtunnel. We hadden deze cp moeten pakken met de fiets, maar omdat onze controle kaart werd gecontroleerd op welke punten we al gehad hadden, weet ik niet of dat volgens de organisatie ook was toegestaan. Vanaf nu gingen we een lange etappe tegemoet, en moest Meindert lang op ons wachten. De cp’s hadden we ingetekend doormiddel van graden koersen en kruisbepalingen vanaf de schoorsteen en de brandtoren. We hadden een cp ingetekend vlakbij de brandtoren, maar konden hem niet vinden door een afwijking in de intekening. Het cp lag op 50 meter NAP, dit was best wel hoog boven het veld, en na een tijdje goed lezen kwamen we er dan ook achter dat dit wel boven in de brandtoren moest zijn. We gingen op weg naar de volgende cp’s. via een immens grote theaterkuil van 20 meter diep en een paar duizend zitplaatsen. We konden het cp vinden, maar hierna werd het lastig vanwege het interpreteren van afstanden, en ook de tijdsdruk zat ons op de hielen. De team-captain hield de groepssfeer op een hoog peil ondanks dat hij toch wel eens was pijn had in zijn borstkas. Jilles was onder de indruk van het vele lopen en wij van zijn loopvermogen. En Joost wist nog steeds iedere keer snel de cp’s op te sporen. Het was inmiddels 13:00 en op weg naar de wissel. Dit was tasten in het duister omdat we het coördinaten systeem niet kenden, en niet begrepen hoever het wisselpunt buiten de kaart zou liggen. Maar zo’n menigte mensen op een wisselpunt herken je wel van 300 meter, we hadden dus wat speling. We maakten toch nog een goede beslissing om rechtdoor te gaan waar een andere groep rechts ging, en vervolgden onze eigen koers. De post lag boven op een heuvel.
Nu was er een moment voor de teamleden om te eten en weer even met Meindert bij te praten en er moesten weer nieuwe punten worden ingetekend. Dit ging gelukkig goed; het bleef even droog en het intekenen wou ook wel. Meindert had verschillende snickers, liga’s, bananen en vochtvoorraden aan het frame van de fiets geplakt dus wij konden Ommen nu wel gaan bezetten. Toen ik de kaarten weer goed gerangschikt op het stuur had liggen konden we dan ook op volle kracht vooruit. Het was inmiddels weer begonnen met regenen, maar ik merkte dat de teamgenoten daar soms meer van genoten dan dat ze er last van hadden. Misschien dat ons niet deelnemende teamlid; Theo Mulder, ook tegen de rest had gezegd; “Enjoy live”. Terwijl ik dit dacht, merkte ik ook op dat we meteen een stuk moesten afsnijden. Hupsakee tussen de bomen door, naar een doorweekt zandpad, om op een fietspaadje te komen. Hier was Koop toch niet zo van gecharmeerd want zijn borstkas kwam ditmaal in aanraking met het stuur, doordat een tak er letterlijk “een stokje voor stak”. Toch konden we onze koers weer voortzetten naar cp’s waarvan men niet zou verwachten dat ze er zaten. Zoals fietsen langs sloten naar afgelegen bosjes. Jilles en Joost geloofden bijna niet dat de cp’s hier zouden zitten, maar hielden toch het vertrouwen om gewoon door te zoeken. En dat was maar goed ook.
Nu konden we kiezen om een groot ommetje te maken of rechtstreeks naar de finish te fietsen met een grove tijdswinst. We kozen voor nog een ommetje, maar werden opgehouden door een provinciale weg, hier was namelijk geen rotonde of doorgang waar we over mochten steken. Een ander team fietste wel over de provinciale weg, wat ook gezien werd door de organisatie. Wij zagen de uitdaging wel zitten om sportief met het reglement om te gaan en via een spoorviaduct onder de weg door te fietsen. Het koste ons alleen 10 minuten en het andere team heeft achteraf geen straftijd gekregen. Desondanks een mooie actie. Nu konden we op weg naar de finish (waar we vanochtend vertrokken waren) nog mooi 3 cp’s pakken waarvan we de laatste hebben laten liggen want, we wilden vandaag de deadline weer op tijd halen. Na een mooi onthaal bij de finish door Meindert hadden we nog wat tijd nodig om cp’s op de controle kaart te zetten. Deze waren er afgeveegd en de cp’s die we daarom maar op papier hadden gezet, waren tot overmaat van ramp uitgevlekt. Ondanks dit hebben we alle getallen goed weten te ontcijferen en uit het brein van mijn teamgenoten weten te halen, ik was namelijk alles alweer vergeten.
Nu hadden we eindelijk een rust moment verdiend waarvan we met z’n vijven hebben genoten. We bespraken de gebeurtenissen met Meindert onder het genot van een biertje en konden elkaar voldaan in de ogen kijken.
Even schone kleding aan en toen was er een heerlijke warme maaltijd voor iedereen klaar gemaakt. Na zo’n barre tocht is het fijn om even rustig na te genieten van het eten. En van het eindigen op een 11e plaats, daarvan hebben we ook genoten.
Nu gingen de wegen uit elkaar; Jilles en Koop naar Genemuiden, Joost naar Fryslân en Meindert en ik naar Harreveld om de laatste run van het seizoen te lopen.
Organisatie, medewerkers en medestrijders, bedankt voor de medewerking aan deze ABC-run.
Survival groeten, Team2. Fluitende Boeren
Piet Mulder
===================================================